Zondagavond stonden wij aan de rand van de Veluwe, en zagen de oude Zuiderzee (nu Veluwemeer) onder een dikke laag ijs. De avondzon verdween achter een wolkendek en bescheen op een sprookjesachtige wijze het bevroren landschap. We vroegen ons af; of het er duizenden jaren geleden, toen onze Veluwe zich onder een dikke ijslaag bevond, ook zo zou hebben uitgezien.
Een beetje mysterieus, zo’n uitgestrekt, stil en leeg landschap, maar wel schitterend. Hier konden we onze fantasie de vrije loop laten en genieten van dit natuurgebeuren. Tot de koude ons deed bezinnen en we ijskoud, maar voldaan huiswaarts keerden