klik om te vergroten
Midden in de eindeloze witte vlakte ontdekte ik een reegeit, die op zoek was naar wat voedsel. In de witbesneeuwde heide viel dat niet mee. Hier en daar krabde het wat in de bodem en hapte wat van de heide en het gras. Telkens keek het even op om te zien of er geen gevaar dreigde. Zo heb ik haar een tijdje geobserveerd, totdat het blijkbaar ergens van schrok en er plotseling als een speer vandoor ging.
klik om te vergroten
klik om te vergroten
Tjonge, wat heeft zo’n ree in een betrekkelijk korte tijd een hoge snelheid, het zweefde als het ware over de heide. Een prachtig gezicht, waarbij duidelijk haar witte haren op het achterwerk te zien zijn. Bij onraad spreid het ree deze haren wijd uit, we noemen dat de spiegel. Mochten er andere reeën in de buurt zijn, dan worden ze mede hierdoor gealarmeerd en vluchten. Ook blaft een ree bij verstoring, dat geluid lijkt wel wat op een schorre hond.
