Op een rommelmarkt kwam ik onderstaande afbeelding tegen – geen idee wie hem gemaakt heeft – maar tegelijkertijd moest ik terugdenken aan vroeger, aan de oude boswachter bij ons op het dorp, luister maar.
Er was eens een boswachter bij ons in Lunteren, die een big met de fles groot had gebracht. Ze waren echt vrienden geworden, het inmiddels volwassen zwijn mocht ook mee in de jeep. Zelfs mee naar het dorp als de boswachter een boodschap moest doen. Behalve bij de slager, daar durfde het varken niet naar binnen.
Zwijn kijkt mee over de schouder van de jager en fluistert:
“Dat varken daar links aan de bosrand, dat is mijn broertje, die mag je niet schieten!”
Ziet u het al voor u? Het zal je maar gebeuren.
Treinreisje
Op zekere dag neemt hij het varken mee in de trein, voor een ritje van Lunteren naar Barneveld. De boswachter heeft keurig voor hen beide een treinkaartje gekocht. In de coupé aangekomen wil het varken bij het raam zitten. De trein gaat rijden en halverwege de reis komt de conducteur om de kaartjes te controleren. Als hij het varken ziet zitten, roept hij tegen de boswachter: “Wat heeft u nou toch mee genomen?” Waarop deze direct antwoordt: “Nou, ik kan wel horen dat jij niet uit Lunteren komt, want iedereen daar weet dat dit een varken is!”
“Ja, dat snap ik ook wel, maar die neem je toch niet mee in de trein?” antwoordt de conducteur. Waarop de boswachter reageert: “Waarom niet, twee coupés verderop zit iemand met een hond en daar zegt u niks van”. “Een hond, meneer de boswachter, een hond die kun je wat leren, maar een varken?” verweert de conducteur zich zichtbaar geïrriteerd.
“Dus u denkt dat ik een varken niks kan leren?” vraagt de boswachter, “Nou, dan moet u eens opletten!” Zonder zich te bedenken grijpt hij de pet van de conducteur zijn hoofd en smijt deze door het raam naar buiten. Hij keert zich om naar het varken en zegt: “Denkt erom dat je blijft zitten hè!”
Op stap
Op een zaterdagavond komt er een mevrouw, geheel in de stress, aan de deur bij de boswachterswoning. Ze trekt de bel er zowat af. De boswachter doet heel kalm de deur open en voordat hij wat kan zeggen, gilt de vrouw: “Boswachter, boswachter ik kwam net in het bos uw hond tegen met een wild zwijn, het was vreselijk om te zien!” Waarop de boswachter heel rustig antwoord: “Och, mevrouw, die gaan iedere zaterdagavond even stappen, laat ze maar die doen niemand kwaad”. Verbouwereerd kijkt de vrouw de boswachter aan, ze weet even niet hoe dat ze het heeft en wat ze hier mee aan moet. Hoorde ze dat goed, is dit de gewoonste zaak van de wereld, ze begrijpt er niets meer van. Hoofdschuddend neemt ze afscheid van de boswachter, die de grootste lol heeft om het hele geval.
Tenslotte
Zoiets kun je je nu nauwelijks meer voorstellen, want dan word je meteen opgepakt, wel of geen boswachter, dat doet er niet toe. Dan valt de hele wereld over je heen, want iedereen heeft tegenwoordig wel een mening ergens over. Op de televisie kan en mag blijkbaar alles, maar daarbuiten? Nee… dat is veel te gevaarlijk!
