Het zal je maar gebeuren, je gaat – zoals iedere dag – de dieren bijvoeren en plotseling sta je oog in oog met een van hen. Dat overkwam vrijwilliger Wim Fiets, bij Park Berg en Bos in Apeldoorn bij het voeren van de herten.
Schuwe dieren
“Ja”, zegt Wim, “het is misschien wel meer dan 30 jaar geleden, maar ik kan het mij nog goed herinneren. Toen ik begon bij het Park moesten de dieren eerst wel aan mij wennen. Zeker in het begin waren de herten best wel schuw, maar naderhand ging het steeds makkelijker en raakten ze toch gewend aan mij. Want… eten is natuurlijk een belangrijk iets, dus dan accepteer je ook degene die het brengt”.
Oog in oog
Op zekere dag ging zijn zoon Edward een keer mee. Hij wilde wel eens zien hoe een en ander in zijn werk ging.
Van een afstandje volgde hij, met de camera in aanslag, z’n vader die met een bak voer richting de voederplaats liep. Toen deze de brokjes in de voederbak goot kwamen de hindes aangelopen terwijl het mannetjeshert, in bastgewei, op afstand bleef staan toekijken.
Toen vader Wim even later omhoog keek stond hij oog in oog met een hinde. Het leek net of ze zeggen wilde: “Heb je nou eens niet wat anders voor ons, dan alleen maar hertenbrokjes?”.
Goud waard
Het was een heel komisch gezicht en de camera van Edward legde het gebeuren vast. Toen ik onlangs op een bijeenkomst van de Stichting Behoud Dierenwereld Veluwe met Wim in gesprek raakte, kwamen de oude verhalen weer boven. Ook het gebeuren op de voerplaats en dat er nog foto’s van moesten zijn. Wim zou, samen met zijn vrouw Aartje eens tussen de oude foto’s gaan zoeken en ze mij opsturen. En nu staan ze op onze weblog. Zo blijven herinneringen uit die tijd voor het nageslacht bewaard.
