Wat hadden we een geluk. Op eerste Pinksterdag ontwaarden we, tijdens een boswandeling, plotseling een das tussen de struiken. We waren eigenlijk op zoek naar reekalfjes. Louis had die morgen, heel vroeg, een geit met een kalf gezien. Maar het zou heel anders lopen die avond.
De das wordt zichtbaar – Foto: ©Louis Fraanje
“Een das”, fluisterde Louis, “probeer hem maar te filmen, voor het fotograferen is het eigenlijk te donker”. De das zelf had niets in de gaten en ging rustig door met voedsel zoeken. Onderwijl konden wij hem op ons gemak gadeslaan. Dichter en dichter kwam hij onze kant uit, hij had niets in de gaten. Bij ons beiden steeg het adrealinegehalte tot een hoogtepunt, dit was echt schitterend.
Hij ziet ons – Foto: ©Louis Fraanje
Toen hij nog maar enkele meters bij ons vandaan was, gooide hij zijn kop omhoog, maakte een knorrend geluid en stoof er vandoor. Hij had blijkbaar toch lucht van ons gekregen en liet zich niet meer zien. Wat geweldig en dat zomaar op eerste Pinksterdag. Onze avond had geen mooiere afsluiting kunnen hebben. Er zijn momenteel genoeg dassen op de Veluwe maar ze zijn erg schuw, dus je ziet ze niet vaak.
“Een das”, fluisterde Louis, “probeer hem maar te filmen”. Dat heb ik dus gedaan.
Het resultaat ziet u hieronder.
