Vader
Soms… in een uur van grijze mijmeringen,
komt tot mij weer uw oud en vroom gelaat
met teeder licht op uw zacht-roode wangen…
en uwe stem, die zelden mij verlaat.
Ik weet, wij brachten leed in uwe dagen
en dikwijls schemerde uw oog vol smart,
als het verzet en toorn en trots zag vragen
om streng gebod. Tòch waart gij nimmer hard…
Maar wij, wij hebben zonder mededoogen
met jongen waan uw wijze hart bespot;
en oude waarde scheen ons dwaze logen:
Wat vonden wij u simpel met uw God…
Ik zie u weer: uw hoofd in beide handen,
onder den gloed van gouden lampeschijn.
Gij laast in boeken over verre landen,
want gij wist ook dat boeken lévens zijn!
Doch meest van àl, in stille adoratie,
waart gij verdiept in ’t oude perkament
van vrome boeken, eener generatie
wier Godsgeloof u schoon was en bekend…
En… nu wij zelven stil en ouder worden,
kreunt er soms heimwee, als een diepe pijn,
naar uwe stem en naar uw warme woorden,
naar uw gebaar en uw gelòòvig zijn…
Maar, vader… als de dooden wààrlijk leven,
dat dan dit woord, als kinderlijk gebed
langs God, tot uw verreinde ziel mag zweven,
want Hij heeft nooit een laat berouw belet.
Jac. Gazenbeek | 12 november 1927
Vader Gerrit Gazenbeek werd geboren op 14 september 1850 te Ede
en stierf op 26 november 1919 in dezelfde plaats.
