Het is ieder jaar weer een vreemd gezicht, zo’n hert tussen de bomen met van die grote lappen huid aan het gewei. Afgelopen week kwamen we onverwachts zo’n hert tegen; nou ja “tegen”, het liep van ons weg.
De vellen huid hingen er losgeslagen bij en regelmatig schuurde hij zijn gewei langs een laaghangende tak. Zoals u al in het verhaal over de bastherten heeft kunnen lezen, gaat de basthuid nu jeuken en willen ze er vanaf. De oudere edelherten zijn nu hun gewei aan het vegen (schoonschuren). De jongere doen dat wat later.