Het is al weer even geleden dat wij in het Deelerwoud waren. Dit uitgestrekte bosgebied ligt direct naast Park de Hoge Veluwe, tussen Hoenderloo en Schaarsbergen. Het landschap is wat heuvelachtig, dus af en toe moet je wat klimmen, maar als boven bent heb je dan ook mooie vergezichten.
De Hartenhulberg is met zijn 90 meter het hoogste uitzichtpunt, daar kun je genieten van weidsheid in al zijn facetten.
Klik om te vergroten
Donker van kleur
In 2001 is men in het Deelerwoud gestopt met de jacht op edelherten en damherten, de wilde zwijnen worden wel bejaagd. Het aantal dieren is in die twaalf jaar flink gegroeid, de dichtheden zijn zo toegenomen dat je daar altijd wel wat ziet en als je geluk hebt zie je ontzettend veel.
| Natuurmonumenten is in 2001 gestopt met de jacht op edelherten en damherten in het Deelerwoud. Dat geldt niet voor de wilde zwijnen! En… hoe hebben de buren dit ervaren? Want straks mag iedereen, die lid is van Natuurmonumenten, meedenken (praten?) over het beheer! We zijn zeer benieuwd wat hiervan de uitkomst zal zijn! |
Dat geluk hadden we vanmorgen, aan de rand van het bos, op een stuk kaalslag (=gekapt bos) zagen we twee prachtige dambokken staan. Het was eigenlijk wat ver weg, maar dichter konden we er niet bij komen. Zij vielen bijna niet op tussen de boomstronken met hun donkere vacht.
Als je ze vergelijkt met de damherten elders, die bruin gespikkeld zijn en erg opvallen, hebben de dammen in het Deelerwoud een goede schutkleur.
Klik om te vergroten
Typisch springgedrag
Al vretend liepen ze langzaam richting bos. Terwijl wij het tweetal rustig stonden te observeren, kwam er van rechts – in volle galop – een damhinde met haar kalf aan. Het springen met alle vier de poten van de grond, is typerend voor damherten. Heel even kwam een van de dambokken met zijn kop omhoog en keek met weinig interesse naar het vrouwelijk schoon.
Klik om de hele foto te zien
Dat zal over enkele weken wel anders zijn, dan breekt ook voor hun de bronsttijd aan. Hoewel het bronstgeluid van de dambokken echt stukken minder is dan dat van edelherten, zijn de bronstgevechten net zo spectaculair.
Eenmaal aangekomen bij de bosrand bleven moeder en kind even staan om de omgeving te verkennen. Door hun donkere kleur waren ze bijna één met het bos, mede daarom moet je echt goed kijken als je op zoek gaat naar damwild.
Klik om de hele foto te zien
