Geheel onverwachts werden wij enkele dagen geleden verrast met schitterend schaalmodel van een hessenwagen, inmiddels de derde op rij. De twee al in ons bezit zijnde hessenwagens zijn uniek omdat ze enig zijn in hun soort, maar ook dit exemplaar is heel bijzonder. Het is gemaakt door Wilko Vroom uit Nieuwleusen (Overijssel).
Ook dit nieuwe model zal dan ook mooie plaats krijgen in onze expositieruimte van het Gazenbeek Centrum.
Een trotse Wilko met de hessenwagen in Lunteren
Tijdrovende hobby
Wilko Jan Vroom werd in 1938 geboren in het Groningse Finsterwolde. Zijn vader was onderwijzer en ze verhuisden nogal eens. Gedurende de oorlogsjaren heeft hij in Winschoten gewoond en in 1947 verhuisden ze naar Drente. Hij woonde in Zwiggelte, daarna in Nieuw-Balinge en weer later in Koekange.
Na de Mulo en de kweekschool, in Meppel, werd hij onderwijzer in Nieuwleusen en daar wonen Wilko en zijn vrouw Janny nu nog steeds. Omdat hij absoluut geen schoolhoofd wilde zijn, had hij ook minder besognes aan z’n hoofd en kon hij zich o.a. de tijdrovende modelbouwhobby veroorloven. Behalve boerenwagens bouwt hij ook rijtuigen, schepen, gebouwen en andere dingen die hem interesseren. Zelfs de kathedraal van Reims en het prachtige slot Neuschwanstein bouwde hij na tot in de kleinste details.
“Ik ben er erg blij om dat het eerste product wat mijn “werkplaats” verliet zo goed is terecht gekomen”, aldus Wilko.
kathedraal van Reims slot Neuschwanstein
Geboeid door alles wat wielen heeft
“Sinds mijn vroege jeugdjaren ben ik al geboeid door alles wat wielen heeft en zich op wegen en velden voort beweegt, hetzij snel hetzij traag. Ik zie nog de sjokkende paarden voor de kreunende diverse bodewagens, zwaar beladen, de “Ôlwievenweg”, officieel de Beertsterweg, afrijden, om zich te verzamelen op het plein rond de kerk van Winschoten. En ook de krakende verlengde boerenwagens, hoog opgetast met stro-pakken, bestemd voor de strokartonfabriek “Reiderland”.
In de werkplaats van mijn grootvader, maakten mijn speelkameraad en ik van houtresten en af en toe een gepikt plankje onze geweldige vrachtauto’s. Ook de wielen maakten we zelf. En dan was het rijen geblazen!
Aan een eindje touw trokken we de met zand beladen auto’s voort en als we elkaar passeerden, tikten we met onze vingers aan onze denkbeeldige petten. In die tijd hadden alle houten speelgoedauto,s aan de voorkant een gaatje waardoor een trektouw kon worden geregen. Zie je dat nog? Helaas niet. Je ziet jongens nu met een zendertje in hun hand die een of ander plastic gedrocht elektrisch capriolen laten maken. Wij liepen, motorgeluiden producerend zodat de spuug van onze kinnen droop, onze voertuigen voort te trekken, soms achterwaarts lopend om te zien wat voor sporen de wielen in het zand achterlieten”.
Van het zelf maken van auto,s , aanhangers en opleggers op jeugdige leeftijd was het geleidelijk overstappen naar modelbouw voor Wilko een logische stap. “Zeker, je moet er voor voelen en er een zekere handigheid en vooral geduld voor bezitten. Maar niets is mooier dan een model onder je handen te zien groeien. Moeilijkheden en problemen oplossen en opnieuw beginnen, het hoort er allemaal bij”.
Alle toebehoren zijn aanwezig,
Vervlogen tijden en romantiek
Alweer een tijdje geleden las hij een artikel in de krant, over het – inmiddels uitverkochte – boek “Op ‘t Veluws Hessenspoor” van onze stichting. Wilko zegt hierover: “Een boeiend boek, dat beschrijft hoe voerlui uit Hessen (Duitsland) met hun zware en hoog opgetaste wagens het midden van ons land overstaken; zichzelf een weg banend met de brede wielen over heidevelden en zandvlakten en op vaste plaatsen hun goederen afleverden”.
“Je bent modelbouwer of niet, een tekening was gauw besteld. Met wat aanpassingen mijnerzijds, heb ik een robuuste, niet al te verfijnde Hessenwagen gebouwd, want het waren natuurlijk bedrijfswagens en geen showwagens”.
Tot in het kleinste detail is alles uitgewerkt.
Reservewiel en zelfs een watertank ontbreekt niet
Overdracht
Toen de wagen af was leek het Wilko een leuk idee om de wagen aan de Jac.Gazenbeekstichting te schenken.
“Daar hoort zo’n wagen thuis en ik denk zelfs dat de wagen er zichzelf ook op zijn plaats vindt. Ik heb dan ook met een gerust hart de wagen aan deze stichting overgedragen”, besluit de trotse modelbouwer zijn verhaal.
De Hessenwagen is ook nog voorzien van allerlei benodigdheden zoals o.a. een watertank, gereedschappen, zakken met voer voor de paarden, stormlantaarn en reservewiel. Alles natuurgetrouw op schaal nagemaakt, ongelooflijk !
Het is een mooie en waardevolle aanwinst aan onze expositie over de Hessenwegen.
Een mooie en waardevolle aanwinst.
(klik om te vergroten)
