Toen ik vanmorgen vroeg het veld in trok blies de wind mij bijna van het pad. Dus de kraag maar eens wat hoger opgetrokken en maar eens lekker uitwaaien. Buiten in het veld is altijd wel wat te beleven. Het begon langzaam te schemeren aan de horizon en de nacht liet zich verdrijven door de dag. Heel voorzichtig ging het zwart over in grijs, daar tussendoor probeerde de zon haar eerste kleurenbundels te laten schijnen.
Als de zon nog onder de horizon hangt en de wolken verspreiden zich daarboven aan het firmament, dan ontvouwt zich een fantastisch schouwspel. Iets wat telkens weer opnieuw mijn hart in beroering brengt. Zo ook deze morgen.
klik om te vergroten
Als het dan eenmaal dag is, kun je de dingen om je heen wat beter onderscheiden. En, ja hoor, even verderop zat een torenvalkje, verscholen in de kom van een oude boom. Lekker beschut tegen de felle wind kon het van daar de omgeving goed overzien. Want, weer of geen weer, er moet toch gegeten worden.
Voorzichtig richtte ik mijn camera op het plekje in de boom en legde de situatie vast. Een mooier geschenk had ik mij op deze 5e december niet kunnen wensen!
klik om te vergroten
