Velen zullen er wel eens van gehoord of gelezen hebben. Sommigen zullen er misschien een hebben gezien:
een vliegend hert (Lucanus cervus). Het is het grootste insect van Nederland. Deze kever is op sommige plekken op de Veluwe waar te nemen. Vooral rondom en in Kroondomein Het Loo bij Apeldoorn komen ze veelvuldig voor.
Vooraanzicht vliegend hert – Foto: ©Gerrit Rekers
Ik ben al zo’n 10 tot 12 jaar bezig met deze prachtige dieren, maar dit jaar was wel heel bijzonder. Meestal zijn de eerste exemplaren al in mei te zien en in juni zie je ze zeker. Maar deze zomer ging het, net als met veel andere dingen in de natuur, even heel anders. In juni kreeg ik maar twee meldingen en heb ik er zelf niet één gezien.
Toen ik langzaam maar zeker tot de overtuiging was gekomen dat het dit jaar wel niets meer zou worden, was er plotseling een ware explosie van Vliegende herten rondom Gortel en Niersen (gemeente Epe). De eerste zag ik tijdens een rondleiding op 9 juli. En niet één maar gelijk even 25 op 3 verschillende plekken.
Vliegend hert klimt omhoog op zoek naar een vrouwtje – Foto: ©Gerrit Rekers
Doordat ik al jaren met tellingen en onderzoeken bezig ben wist ik wel ongeveer waar ik op moest letten.
Er zijn vaste plekken waar ze vaak waar te nemen zijn. Die plekken ben ik de dagen daarna maar eens afgegaan. Ook daar waren de kevers massaal aanwezig. Op één plek hebben we er, op verschillende eiken, ruim dertig geteld. De weken daarna bleef het maar doorgaan. In totaal zijn er meer dan honderd waargenomen, iets wat mij bij de tellingen tussen 2002 en 2010 nooit gelukt is. De tellingen zijn in eerste instantie door mij opgezet, maar na een aantal maanden sloot Museum Naturalis in Leiden zich er bij aan.
Vliegend hert ontmoet een rivaal – Foto: ©Gerrit Rekers
Het bijzondere van dit jaar was dat er naast veel gezonde Vliegende herten ook heel veel honger- exemplaren waren. Honger- exemplaren zijn een stuk kleiner dan een gemiddeld normaal exemplaar dat zo,n 7 tot 8 cm. groot wordt. Vroeger dacht men dat het een ondersoort was en hadden honger- exemplaren ook een eigen naam; ‘’Vliegend ree’.
Een gezond en twee honger-exemplaren- Foto: ©Gerrit Rekers
Het ligt voor de hand om te denken dat de kleinere mannetjes slachtoffer waren van de winter en het zeer koude voorjaar, maar dat is niet zo. Vliegende herten komen in het najaar en vroege winter al uit hun cocon en wachten als kever onder de grond betere tijden af om in de vroege zomer tevoorschijn te komen.
Door de late start hield het “vliegende herten seizoen” wel heel lang aan; zelfs begin september heb ik er nog een aantal waargenomen.
2 mannetjes vechten om een vrouwtje – Foto: ©Gerrit Rekers
Een volwassen vliegend hert leeft relatief kort en is voornamelijk bezig met zoeken naar een partner.
Om een vrouwtje te vinden vliegt het mannetje uit of loopt hij over boomstammen. Als hij een vrouwtje tegenkomt maakt hij haar het hof, maar als hij een mannetje ontmoet, oftewel een concurrent, zal hij een gevecht beginnen. Tijdens het vechten gooien de mannetjes elkaar uit de boom, om er daarna gewoon weer naar toe te lopen en zo soms wel tien tot vijftien keer uit de boom gegooid te worden. Ook knijpen de mannetjes elkaar soms gaten in de schilden.
Kijk voor meer info:
