Hoewel het inmiddels al 20 december is merken we nog maar weinig van de winter. Toen we vanmorgen door het veld struinden was het, met zo’n 8 graden boven nul, gewoon lekker buiten. Toen we aan de rand van een groot heideveld kwamen zochten we met onze kijkers de horizon af, of we nog wild konden ontdekken en… het geluk was met ons. Tegen een oude wal zagen we een reegeit staan, die op haar beurt naar een buizerd en een havik stond te kijken. Toen kwam er ook nog een raaf overvliegen, wat zou er toch aan de hand zijn daarginds?
Het leek op het eerste gezicht een vredig tafereeltje, maar niets was minder waar, bleek even later.
Toen we nog eens goed keken, zagen we op de voorgrond achter wat heide, een dood zwijn liggen.
Juist, nou snapten wij het, daar hadden de gevleugelde rovers het natuurlijk op begrepen. Het was wel heel ver weg, maar misschien konden we er toch iets van maken met de telelens?
Nog voor we onze camera’s hadden opgesteld ontbrandde een hevig gevecht tussen de buizerd en de havik.
Van beide kanten wist men niet van ophouden. Moegestreden hebben ze uiteindelijk om de beurt van het dode zwijn gegeten. Voor hun een strijd om te overleven, voor ons een schitterend schouwspel, dat met een stip in ons natuurdagboek wordt bijgeschreven.