Het was al laat maar wij zwierven nog door de wildbaan van de Hoge Veluwe. Aan de horizon, achter het stuifzand, konden we nog net een streepje van de ondergaande zon ontwaren. De oranje/rode bol verdween langzaam tussen het wolkendek. De schemering zou niet lang meer op zich laten wachten.
“Zouden we het nog redden”, vroeg ik aan Fransien, “om, voor het helemaal donker is, nog even bij de Stafse Dennen te gaan kijken? Misschien zien we nog herten bij de drinkplaats”
Zo gezegd, zo gedaan, en… we waren net op tijd. Door onze verrekijkers zagen we de herten vanuit het donkere bos de wildweide opwandelen. Het waren bij elkaar zo’n dertien stuks grote geweidragers.
Er was zelfs een hert dat, bij de drinkplaats aangekomen, eens even heerlijk ging badderen. Het was een machtig gebeuren die dieren zo bezig te zien in de avondschemering. En….. we hebben het, ondanks het weinige licht, toch aardig kunnen filmen.