Het sneeuwklokje is een voorbode van de Lente
Het is al weer 4 februari, maar sneeuw hebben we nog niet gehad op de Veluwe. Toch zien we op veel plaatsen sneeuwklokjes (Galanthus nivalis) staan. Het gebeurt vaak dat ze bijna ondergesneeuwd zijn in februari, maar nu dus niet. In het centrum van Lunteren, in de buurt van de oude kerk, staat een prachtige oude acacia met aan zijn voeten een tapijt van sneeuwklokjes.
Een tapijt van sneeuwklokjes in Lunteren – Foto: ©Louis Fraanje
Tijd en uren
Jaren geleden deed ik een boswandeling met een groep kinderen, toen er een klein meisje op mij af kwam lopen.
Ze vroeg me: “Mag ik u eens een raadseltje opgeven?” Waarop ik instemmend antwoordde: “Natuurlijk, laat maar horen!” Heel kordaat kwam de vraag: “Een klokje dat wel de tijd aangeeft, maar niet de uren?”
Ik trok de bekende rimpel in mijn voorhoofd en zei: “Ik zou het niet weten!” Ze lachte me uit en riep: “Ha, ha, het sneeuwklokje, want dat verteld wel dat de lente in aantocht is, maar niet hoe laat het is”. Geweldig, toch!
Een klokje dat wel de tijd aangeeft, maar niet de uren – Foto: ©Louis Fraanje
Jac. Gazenbeek
In 1958 schreef Jac.Gazenbeek in het boek “Dwalend tussen heuvels en valleien” , al over sneeuwklokjes
in het wild bij Koudhoorn. Hij herinnerde zich nog iets over de sneeuwklokjes uit 1925, toen hij nog onderwijzer was in De Valk. Hij schreef: “Al een kwarteeuw geleden wisten wij van die sneeuwklokjes af en de boerin, wier kinderen elke lente weer een bosje plukten voor juf of meester op school, herinnert zich dat zij als kind reeds hetzelfde deed.
En toen haar moeder klein was, stond het er ook al vol met klokjes!”
Vooraan het (sneeuw)klokje en daar achter de kerk – Foto: ©Louis Fraanje
Wij zagen ze niet in het wild, maar ze bekoren ons ieder voorjaar weer. De lenteboden zijn er en dat geeft een mens weer moed!
Noot van de redactie.
Zowel Jac.Gazenbeek als Louis Fraanje hebben het over sneeuwklokjes in het wild. Maar deze giftige(!) plant hoort eigenlijk helemaal niet in Nederland thuis. Het is een zogenaamde stinsenplant. Vandaag de dag zijn we zo aan het sneeuwklokje gewend dat we het als inheemse plant zijn gaan beschouwen.
Een ander leuk weetje is dat sneeuwklokjes helemaal niet wit zijn. Ze zijn kleurloos. Een fijngeknepen bloemblad is glashelder, doordat de luchtbelletjes, die normaal tussen de bladcellen zitten, dan weg zijn.
Bij een niet beschadigde bloem wordt het invallende licht door deze luchtbelletjes in alle richtingen weerkaatst. Daardoor zien wij de bloem als wit.
