Afgelopen week zwierven we nog weer eens door het oude moeras, op zoek naar de reeën.
Van boer Gerrit – die geboren en getogen is in het gebied – hadden we vernomen dat er nu zo’n twaalf stuks liepen. “Mooi vee” zegt hij, als we het over de reeën hebben. “Ok twee flinke bokken ‘zassers’ (zesenders) lopen d’r bie”.
Een maand geleden zagen we de bokken ook heel even, maar om de een of andere reden gingen ze er vandoor.
om de een of andere reden gingen ze er vandoor
(klik om te vergroten)
Later, het was inmiddels 4 februari geworden, zagen wij ze samen met een paar reegeiten in een weiland staan. Gebroederlijk in bastgewei stonden ze onze richting uit te kijken. Zo op het eerste gezicht lijkt de rechter bok op de foto wat ouder. Ook zijn vacht is wat smoezeliger dan van de linker bok.
op het eerste gezicht lijkt de rechtse bok op de foto wat ouder
(klik om te vergroten)
Maar afgelopen week stonden wij toch even met onze ogen te knipperen. Dat kon toch niet waar zijn? De, volgens ons, jongere bok stond daar tussen de anderen te grazen met een “geveegd” gewei. Zagen we dat wel goed?
De andere bok met zijn dikke winterjas had nog altijd z’n bastgewei. Dat is toch veel te vroeg? Normaal gesproken vegen reebokken eind maart, begin april hun gewei (zie o.a. het artikel Reebok veegt zijn gewei).
Ook wordt altijd gezegd dat de oudere bokken het eerst vegen. Nou, hier dus niet. Maar uitzonderingen bevestigen nu eenmaal de regels.
met een “geveegd” gewei
(klik om te vergroten)
Als we een tijdje later de bok alleen zien staan, hebben we nog een leuke meevaller. “Bijvangst”, noemt natuurfilmer Luc Enting zoiets, dat zijn nou de leuke dingen in het leven, het overkomt je gewoon. Een buizerd landt plotseling vlakbij de reebok in de wei, blijkbaar had hij wat gezien.
Een buizerd landt plotseling vlakbij de reebok
(klik om te vergroten)
Een prachtig moment, al is het wel jammer dat het lelijke prikkeldraad het beeld enigszins vertroebelt. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Zo genieten we van “de vogelen des hemels en de dieren des velds”, zoals dominee Vreekamp uit Epe het zo mooi kan formuleren.
de vogelen des hemels en de dieren des velds
(klik om te vergroten)
Toch nog maar even kijken of we de andere bok in de lens kunnen vangen. We hadden gezien dat hij richting het weiland bij de rietkraag was gelopen. Daar aangekomen zagen we hem staan, een prachtige bok, alleen die gehavende wintervacht, geen gezicht. Hele plukken waren er al uitgevallen en dat gaat nog wel een tijdje zo door.
een prachtige bok, alleen die gehavende wintervacht, geen gezicht
(klik om te vergroten)
Toen, opeens, keek hij onze richting uit. Z’n blik zei: “Wat staan jullie daar nou te gapen?” De afstand tussen ons en de bok was een meter of 35 en hoewel hij ons best in de gaten had ging hij er niet vandoor.
Zo stonden we een tijdje te genieten van dit mooie plaatje.
hoewel hij ons best in de gaten had ging hij er niet vandoor
(klik om te vergroten)
