De edel herten zijn weer aan het afwerpen, ze verliezen hun prachtige gewei. Natuurlijk kunt u mij dan weer in het veld vinden. Het is ieder jaar weer een bijzondere gebeurtenis. (zie bijv. dit artikel)
Meestal werpen de oudere herten het eerst, wat als gevolg heeft dat de jongere wat brutaler worden.
Dat zoiets soms tot komische situaties kan leiden zag ik een aantal dagen geleden. Een jonge tien-ender werd door een ouder hert op zijn nummer gezet en nam revanche.
Het jonge hert daagde de oude uit, “Och hij heeft toch niets om mee te vechten” zal hij gedacht hebben. Hij trok een brutaal gezicht, zo van, ‘kom maar op als je durft!’
Maar dat was buiten de waard gerekend; de oude kwam overeind op zijn achterpoten en ramde met zijn voorpoot in op zijn tegenstander. Nou, nou, dat was raak, wow, die linkse kwam hard aan. Maar dat was tegen het zere been(kop) van de tien-ender, die van geen wijken wist. Over en weer werden flinke klappen uitgedeeld.
Tot het jonge dier opeens recht overeind op zijn achterpoten ging staan, dat was voor de oude het sein om eieren voor zijn geld te kiezen. Voor dit moment is het genoeg voor de oude, hij kan z’n energie beter gebruiken.
Want straks, als zijn nieuwe gewei volgroeid en geveegd is, zal zijn jonge rivaal hem geen strobreed meer in de weg leggen.