In het verhaal van Gerrit Rekers las ik dat hij de Groene specht (Picus viridis) nog op zijn wensenlijstje heeft staan. Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. Ook ik wilde hem graag eens voor de lens. En… stom toevallig lukte dat vorig jaar december. We waren bij een kennis op bezoek en opeens hoorden we het overbekende ‘kluu-kluu-kluu’ in de tuin. Ik vloog meteen van mijn stoel. Daar zat hij, op de heg. Het bleek overigens een ‘zij’ te zijn; de mannetjes hebben een extra rode streep op de wang, die bij het vrouwtje ontbreekt.
Met de foto op de heg waren we al gelukkig – Foto: Louis Fraanje
Met de camera plus telelens in de aanslag gingen we naar buiten. We hoorden zijn lach luid en duidelijk door de tuin schallen. Het lijkt wel wat op de lach van de Zwarte specht maar de Groene specht klinkt wat minder langgerekt. Met de foto op de heg waren we al gelukkig maar toen de vogel tegen een wilg ging hangen leverde dat echt een heel mooi plaatje op.
Toen de vogel tegen een wilg ging hangen – Foto: Louis Fraanje
U zult misschien zeggen: “Waar maakt die man zich toch zo druk om?” . Nou, de laatste jaren hoor je deze specht steeds minder. De lachende specht wordt hij wel genoemd en dat klopt heel aardig. Het is net of hij je uitlacht als je hem probeert te fotograferen. Het is een schuwe vogel die je niet zo gemakkelijk voor de lens krijgt. Toen zij even later iets verderop in een boom ging zitten, kon ik haar wat beter in beeld krijgen.
Toen zij even later iets verderop in een boom ging zitten – Foto: Louis Fraanje
Deze spechtensoort is vooral verzot op de rode bosmieren, maar die komen ook steeds minder voor.
De Groene specht staat op de Rode lijst omdat het aantal broedparen is afgenomen en de Nederlandse verspreiding beperkt is.
