Net als eksters en houtduiven, komen ook eekhoorns naar de bewoonde wereld.
Al meer dan twee jaar komt bijna iedere dag de eekhoorn in onze tuin aan de Vliegersvelderlaan in Barneveld. Het diertje voelt zich kennelijk veilig in de vijftig jaar oude bomen die bij ons en bij de buren in de tuin staan.
De eekhoorn huist graag in de dichte kruinen van twee reusachtige sparren. Het diertje heeft een hapje uit het oor. Zo kunnen we “onze” eekhoorn herkennen. Het is een vrouwtje, ze knaagt geregeld aan de hertengeweien die aan de schuur hangen. Kalkgebrek. Af en toe komt er nog een tweede eekhoorn langs. Ze rennen dan achter elkaar aan door de bomen.
Het eekhoornmoedertje. Let op haar tepeltjes op haar witte borst. Het moedertje zoogt vier jongen in het nest. Dat gebeurt in het geheim – Foto: ©Gerrit de Graaff.
Het eekhoornvrouwtje bezoekt meerdere tuinen. Van jonge eekhoorns hebben we nog niet veel gemerkt. Wel vonden we verleden jaar een keer een kaal dood jong. We genieten bijna dagelijks van onze eekhoorn, maar realiseren ons wel dat het zomaar afgelopen kan zijn. Het diertje steekt namelijk geregeld, zonder op te letten, de weg over, soms tussen twee voorbij rijdende auto’s door. Een kat kijkt eerst of het rustig is en steekt dan over. De eekhoorn steekt over zonder te kijken. Een tijdje geleden meldde een buurman dat er een dode eekhoorn op de weg lag. Gelukkig was het niet die van ons. Eind januari was de eekhoorn dagen lang bezig met een nest boven in de spar. In een andere boom werden takjes afgebeten en naar het nest gebracht. Uit de bosrank achter in de tuin werd zaadpluis verzameld dat ook naar de spar werd gebracht. Soms was de bol pluis in haar bek veel groter dan haar kop. Ook werden er reepjes schors naar het nest gebracht. Wat er precies boven in de dichte spar is gebouwd kunnen we niet zien. Daarna was het een poos stil in de tuin.
De jonge eekhoorns hebben geregeld speelkwartier – Foto: ©Gerrit de Graaff
Op dinsdag 25 maart waren er ineens vier jonge eekhoorntjes in de oude appelboom naast de spar. We konden onze ogen niet geloven. Ze joegen achter elkaar aan langs de dikke stam. Naar beneden en weer omhoog.
Ze struikelden en grepen zich vast, hingen aan een dode tak maar die brak af, ze vielen naar beneden, onderweg grepen ze weer een andere tak en dat ging zo, minstens een half uur, door. Toen verdwenen ze weer in de spar.
Ze liggen dan in het nest bij de moeder uit te rusten. Een paar uur later kwamen ze weer tevoorschijn en begon het speelkwartier opnieuw. Zo ging het wel vier keer op een dag. Eén van de jongen ontdekte de drinkbak, stak zijn snoet in het koude water, schrok en maakte een sprongetje. Ze moeten alles nog leren. Bij de achterburen was een hond op bezoek die hevig begon te blaffen. De eekhoorntjes zaten als versteend in de boom. Na een minuut of vijf kwamen ze weer tot leven.
Twee van de vier jonge eekhoorns zijn roodbruin van kleur – Foto: ©Gerrit de Graaff
Het is altijd een onverwachte verrassing als je tijdens een wandeling in de bossen van de streek een eekhoorn te zien krijgt. Soms zie je maar een glimp van het vliegensvlugge diertje.
Af en toe zie je ze even om de hoek kijken, steeds verschijnt het kopje op een andere plek.
Jarenlang was dit voor mij de enige, vluchtige, kennismaking met eekhoorns. De laatste jaren hebben we de eekhoorns pas goed leren kennen. Zo hebben we ontdekt dat de eekhoorn geen winterslaap houdt. Wel blijven ze soms een dag of drie in hun slaapnest. Sinds het diertje in de tuin komt, fluit ik altijd. In het begin rende ze meteen weg, maar nu komt ze naar me toe als ik een hazelnootje of een pinda laat zien. Nee, ze eet niet uit mijn hand, dat zou te mooi zijn. Op het moment dat ze weg wil gaan, gooi ik het nootje voor haar neer en wordt het meteen gepakt.
Twee jongen zijn roodbruin met een grijze rug – Foto: ©Gerrit de Graaff
Als eekhoorns eenmaal een fijne tuin met oude bomen, zonder katten en honden, hebben gevonden gaan ze niet meer terug naar het bos. Nu hebben we zelfs een nest met jongen in een betrekkelijk kleine tuin. De eekhoorn raakt al aardig ingeburgerd in de bewoonde wereld. Een eekhoorn bij huis in het dorp was jaren geleden ondenkbaar.
Eerder gepubliceerd in de Barneveldse Krant – zaterdag 5 april 2014
Lees ook: Voor de tweede keer jonge eekhoorns
