De mysterieuze Zwarte…
Het is inmiddels alweer ruim vijf maanden geleden, dat we iets schreven over de “zwarte” (reebok). Dat was op 11 februari jl. In het spoor van de Zwarte reebok – Deel 3 getooid met een prachtig bastgewei (zes-ender), poseerde hij toen voor onze lens, afijn, u heeft waarschijnlijk het verhaal inmiddels gelezen. Maar daarna hebben wij de bok wekenlang niet meer gezien, hij was in geen velden of wegen te bekennen. Totdat we op 18 maart jl. ineens weer oog in oog stonden, althans, we zagen hem als een speer door het bos gaan. We vroegen ons af, of het deze keer wel zou lukken om wat foto’s te maken van hem.
Als een speer door het bos – Foto: ©Louis Fraanje
Snelheid
Het leek wel of hij, als het ware, tussen de bomen door zweefde, wat natuurlijk een schitterend gezicht was. De situatie voor een mooie foto was verre van ideaal, toch probeerden we hem in de lens te vangen. Alhoewel, de snelheid van de bok worden op de foto’s mooi weergegeven.
Hij zweefde als het ware tussen de bomen – Foto: ©Louis Fraanje
Invloed
We waren natuurlijk erg nieuwsgierig hoe of zijn gewei eruit zou zien. De laatste keer dat wij hem zagen had hij bovenop de rechter-geweistang een kleine verwonding. Toen we, na vele mislukte pogingen hem wat beter in de lens hadden, zagen we dat de rechterstang een beetje afgeplat eind had. Dan heeft die verwonding dus wel invloed gehad op de vorming van de geweistang.
De zwarte reebok als 6-ender – Foto: ©Louis Fraanje
Zo plotseling als de bok aan ons verschenen was, zo plotseling leek hij van de aardbodem verdwenen. Weken gingen voorbij zonder dat we de ‘zwarte’ in kijker kregen. Zo af en toe vangen we nog weleens een glimp van hem op tussen het groen, maar van fotograferen is nog niets terechtgekomen.
Tenslotte…
Wat is er mooier en interessanter, dan een een aantal jaren een bepaalt dier te observeren? Er zijn natuurlijk boeken volgeschreven over het reewild en daar is ook helemaal niets mis mee, maar buiten in het veld zelf het mee te kunnen maken, dat is toch iets heel anders!
We zullen proberen om hem te volgen! Al waren de ontmoetingen soms maar heel kort, we hebben er met volle teugen van genoten. Het mag voor een buitenstaander misschien vreemd klinken, maar de mysterieuze “Zwarte” bok laat ons niet los!
