De eekhoorn gaat niet meer naar het bos, want het bevalt goed in een woonwijk.
Ruim twee jaar lang komt elke dag een eekhoorn in onze tuin aan de Vliegersvelderlaan in Barneveld. Het diertje voelt zich kennelijk veilig in de vijftig jaar oude bomen bij ons en bij de buren in de tuin, zonder honden en katten. De eekhoorn zit graag in de dichte kruinen van de twee reusachtige Servische sparren.
Dit eekhoornmoedertje, herkenbaar aan het hapje uit het oor, heeft onlangs twee jongen gekregen. Let op de tepeltjes op de witte borst. Ze heeft zes van die tepeltjes. Als alles goed gaat kan een eekhoorn in een jaar drie keer jongen krijgen. Volgens mij is ze weer zwanger…
We kunnen onze eekhoorn herkennen aan het hapje uit het rechter oor. Het is een vrouwtje, want ze knaagt geregeld aan de hertengeweien die aan de schuur hangen. Kennelijk gebrek aan mineralen en kalk. Hier heb ik al eerder melding van gemaakt. Sinds die tijd is de eekhoorn het gesprek van de dag, maar we realiseren ons wel dat het zomaar afgelopen kan zijn. Het diertje steekt namelijk geregeld de weg over, zonder op te letten, soms tussen twee voorbij rijden auto’s door. Onlangs ging het beestje even midden op straat zitten. In onze woonwijk wordt vijftig gereden. Belachelijk! Een tijdje geleden meldde een buurvrouw dat er een dode eekhoorn op de weg lag en een paar maanden later nog dode eekhoorn. In beide gevallen was het een mannetje, dus gelukkig niet onze eekhoorn. Eind januari 2014 was de eekhoorn dagen lang bezig met een nest boven in de spar. Uit de bosrank werd zaadpluis verzameld en in de spar gebracht. Soms was de bol pluis in de bek veel groter dan de kop van de eekhoorn. Daarna was het een poos stil in de tuin.
De jonge eekhoorns zijn heel klein. Vergelijk de pinda maar eens met het eekhoornkopje.
Twee maal een nest met jonge eekhoorns
Op dinsdag, 25 maart 2014, waren ineens vier jonge eekhoorntjes in de oude appelboom naast de spar. We kunnen onze ogen niet geloven. Ze jagen achter elkaar aan langs de dikke stam naar beneden en omhoog. Ze struikelen en grijpen zich vast, hangen aan een dode tak, ze vallen naar beneden, onderweg grijpen ze weer een andere tak en dat gaat zo maar door. Ze moeten alles nog leren. De jonge eekhoorns zijn meteen zo goed als zelfstandig. Ze eten van de knoppen van bomen, struiken en coniferen. Ook pinda’s, walnoten en gedroogd brood worden graag gegeten. Het ‘moedertje’ laat zich niet meer zien. Ze ontwijkt zelfs de jongen.
Om een lang verhaal kort te maken: de paartijd was in januari. De draagtijd is ongeveer 38 dagen. De 4 tot 6 jongen worden naakt, blind en volslagen hulpeloos geboren. Na vier weken gaan de oogjes open en na zeven weken verlaten de jongen het nest en zijn dan geheel zelfstandig. De moeder bemoeit zich niet meer met de jongen. Ze schrikt zelfs als ze een jong in de boom tegenkomt. Na een paar weken zijn alle jongen weg en blijft het ‘moedertje’ alleen over.
Jonge eekhoorn is in het voerkorfje gekropen.
Ongetwijfeld is een mannetje langs gekomen, want op dinsdag 1 juli 2014 waren er ineens weer twee jonge eekhoorns in de tuin. De tweede worp dus. Ze ravotten in de oude appelboom en eten van de rauwe appels en peren. Ze zijn al helemaal zelfstandig. Een van beide jonge eekhoorns weet al gauw hoe het voerkorfje open moet en kruipt er helemaal in om een pinda te pakken. Het diertje raakt niet paniek als het klepje dichtvalt en drukt het weer open en komt met een pinda naar buiten. Misschien nog een week dan zullen ook deze jongen vertrekken. Het ‘moedertje’ is in een goede conditie. Het zal mij niet verbazen als over een week of vier nog een worp jonge eekhoorns volgt. Ik zal het u laten weten.
De eekhoorn is aan ons gewend
Sinds de eekhoorn in de tuin komt, fluit ik altijd. In het begin rende ze meteen weg, maar nu komt ze naar me toe als ik een hazelnoot of een pinda laat zien. Nee, ze eet niet uit mijn hand, dat zou te mooi zijn. Op het moment dat ze weg wil gaan, gooi ik het nootje voor haar neer en het wordt meteen gepakt.
Eekhoorntje plukt een appel, valt achterover…
…grijpt zich vast, hé, waar is mijn appeltje?
Als eekhoorns eenmaal een fijne tuin met oude bomen, zonder honden en katten, hebben gevonden gaan ze niet meer terug naar het bos. Als er jongen worden geboren zijn ze helemaal ingeburgerd in de bewoonde wereld. Jonge eekhoorns in de achtertuin dat was jaren geleden ondenkbaar.
Lees ook het verhaal: Vier jonge eekhoorns in de tuin
Eerder gepubliceerd in Barneveldse Krant 19-07-2014
