Ja, zoals ieder jaar in juli en augustus is het weer bronsttijd(paartijd) bij het reewild. We hadden al op verschillende plaatsen reeën achter elkaar aan zien rennen. Het blaffende geluid wat ze laten horen, kun je het hele jaar door wel horen, maar nu klinkt het vaak heftiger. Vorige week zagen we twee vechtende bokken vlak bij de weg, maar van fotograferen was helaas geen sprake. Maar, afgelopen zaterdagavond hadden we geluk, aan de rand van het stuifzand liep een reebok achter een geit te jagen.
De bok bleef gedwee achter haar aanlopen.
Het uitdagende gedrag van de reegeit, die maar rondjes bleef lopen, hoort bij het hele liefdesspel van reeën. De bok bleef gedwee achter haar aanlopen, en af en toe probeerde hij haar te bespringen. Helaas, ze bleef hem maar uitdagen, maar hij week niet meer van haar zijde. Opeens bleef de bok stokstijf stilstaan, de oren gspitst.
“Hoor, klinkt daar geritsel in het struikgewas? Zijn er soms kapers op de kust, dat zal toch niet waar zijn?”, hoor je de bok bijna denken. Ook wij kijken om ons heen en turen de einder af met onze kijkers, maar kunnen niets ontdekken.
Klinkt daar geritsel in het struikgewas?
Dan… opeens, rent er een rivaal de arena binnen, en de verliefde bok steigert omhoog en vliegt er op af. Ze rennen samen het bos in en we horen de geweien op elkaar kletteren en binnen de kortste keren is de rustige zaterdagavond-afspraak van de reebok wreed verstoord. In een mum van tijd zijn ze verdwenen in het struikgewas, en af en toe vangen we een glimp van ze op.
Even later komen ze het bos weer uit gestormd, ze jagen dwars over het open veld en komen enkele tientallen meters verder voor ons langs rennen. Maar… de situatie is verandert, want nu wordt de verliefde bok achterna gezeten door zijn rivaal.
Even later komen ze het bos weer uit gestormd, en jagen dwars over het open veld.
Nadat de sterkere bok zijn soortgenoot heeft verjaagd, kijkt hij om zich heen waar de geit gebleven is, maar deze is in geen velden of wegen meer te bekennen. Hij stampt op de grond, misschien wel van verontwaardiging, en zijn tong hangt bijna dwars in zijn bek. Na wat snuffelen aan bomen en struiken, verdwijnt hij in het struikgewas.
Later op de avond krijgen we hem weer in de lens, hij staat tussen wat lage struiken te vreten en heeft ons niet in de gaten. We kunnen hem nu mooi bekijken en constateren dat het een schitterende zes-ender is.
Voor ons was het een onverwachte, maar mooie ontmoeting bij een ‘reeën-afspraak’ en nog wel op zaterdagavond!
