Momenteel weerklinkt op veel plaatsen het geluid van de motorzaag in de Veluwse bossen. Bomen die kaprijp zijn en gebruikt kunnen worden voor allerlei doeleinden, gaan letterlijk en figuurlijk voor de bijl. Als je dat als beheerder goed aanpakt, en er als mens op een verantwoorde manier gebruik van maakt, is daar ook helemaal niks mis mee.
De bomen gaan letterlijk en figuurlijk voor de bijl – Foto: ©Louis Fraanje
FSC-keurmerk
Ook over het FSC-keurmerk is veel te doen, daarover zouden we wel wat kunnen zeggen, maar dan verzanden we in een ellenlange discussie. Het allerbelangrijkste wat in deze discussies vaak wordt vergeten, dat is ons ‘eigen bos’, hier in onze achtertuin! Mede daarom zou de discussie moeten gaan om het bos en niet om een betere positie als certificaat (FSC) te claimen. Hout moet daarbij als maatschappelijk goed op de agenda komen!
Weer een volle vracht ‘eigen hout’, voor allerlei doeleinden geschikt! – Foto: ©Louis Fraanje
In aansluiting op het bovenstaande verhaal ‘Bomen gaan voor de bijl’ , vloeide het volgende gedicht uit mijn pen:
Een reus is geveld – Foto: ©Fransien Fraanje
Een reus is geveld
Eens stond je fier en krachtig,
en leek je oppermachtig.
Zo stond je bijna honderd jaren,
tussen de anderen te staren.
Je hebt je snel omhoog gewerkt,
en dat bleef niet onopgemerkt.
Nu zijn je jaren geteld,
een reus is geveld.
***
Niets is oneindig
Bovenstaand gedicht zegt niet alleen wat over deze prachtige oude Douglas die werd omgezaagd, maar het verteld ook iets over onszelf. Is het niet zo, dat wij maar al te vaak bezig zijn met onze eigen positie en hoe belangrijk die dan wel wezen mag? We hebben niemand meer nodig en proberen ons zo snel mogelijk omhoog te werken. Ja, als je sommige mensen hoort praten, dan denken ze blijkbaar dat zij hier op aarde het eeuwige leven hebben. Maar… aan alles komt een einde, niets is oneindig, net als bij deze reus van een boom, komt ook aan ons aardse leven eens een einde!
