Nog even, en… de bronsttijd van de edelherten gaat echt beginnen. Op dit moment zijn de herten het vrouwelijk wild aan het aftasten, flemen noemt men dat. Ze trekken dan hun bovenlip omhoog, zodat ze nog beter de bronstgeuren van de hinde’s op kunnen vangen.
Op een avond zagen we aan de bosrand een mooie achtien-ender bij enkele hinde’s staan en regelmatig trok hij zijn bovenlip omhoog. Maar allemaal /loos alarm’, de dames hadden helemaal geen aandacht voor het mannetje.
Niet veel indruk
De hinde’s waren nog niet erg gewillig en dat is ook helemaal niet zo verwonderlijk, want het is pas midden augustus.
Hoe stoer de achtien-ender ook om zich heen keek, het maakte nog niet veel indruk op de dames. Naast hem op de grond lag een kalf, die zich ook misschien wel afvroeg, waarom hij zich zo uitsloofde?
Het hert burlde wel een aantal keren, maar dat is natuurlijk om de andere herten te waarschuwen dat ze niet te dichtbij komen. Maar op deze avond was er weinig concurrentie, en daar sta je dan als stoere jongen.
Je zag ‘m in het rond kijken en denken: “Wat doe ik nog hier?” Plotseling gaat hij aan de wandel en zien we hem even later aan de bosrand staan. Hij kijkt nog eens om zich heen en laat zich voorzichtig op de grond zakken.
Zoelen in de modder
Daar aangekomen zien we dat hij een modderige plek heeft ontdekt, in de ‘groene wereld’ wordt dat een zoel genoemd.
Het bronsthert kan hier dan blijkbaar zijn agressie kwijt. Hij krabt met zijn poten op de bodem van de zoel en de modder vliegt in het rond. Het maakt de gekste capriolen, rolt en draait met geweld in het rond. Wat een spektakel!
Fransien en ik zitten ‘eerste rang’ en genieten met volle teugen en onze camera’s klikken om beurten.
Het is een gespetter van jewelste – letterlijk en figuurlijk – want niet alleen de modder spettert alle kanten op, ook de urine wordt onder de buik weelderig in het rond gespoten. Want… hoe harder hij stinkt naar de urine, hoe veel te meer hij straks in trek is bij de dames.
Als hij dan eindelijk genoeg heeft van die natte boel, stapt hij uit de zoel en leeft zich nog even uit, door met zijn gewei grote plaggen hei en gras om zich heen te smijten. Dan gaat hij weer liggen en het rollen en slaan begint weer opnieuw. Rechts op een boomtak, zit een roodborsttapuit het hele gebeuren van dichtbij gade te slaan.
Uiteindelijk blijft hij liggen, blijkbaar vindt hij het genoeg. Uitgeblust en afgepeigerd, ja, dat komt er nou van als je je zo druk maakt. Al met al hadden wij een schitterende avond in het veld, die we nog lang zullen koesteren. En… waarvan wij u natuurlijk graag, door middel van ons verhaal en foto’s, willen laten meegenieten!
Bekijk het filmpje!