Wildschut Ton Heekelaar
Schoten in de nacht
Tijdens de zwoele zomernacht van 3 augustus 1976 kon een collega wildschut de slaap niet goed vatten. Vermoedelijk het gevolg van de verbouwing aan zijn “Hans- en Grietjeswoning” te Hoenderloo. Wegens een complete renovatie was de achterwand er uit gebroken met gevolg dat hij en zijn vrouw als het ware buiten sliepen. Desondanks was zijn vrouw reeds in de armen van “Morpheus” beland, terwijl hij nog steeds lag te woelen. Plotseling omstreeks 00.45uur, veerde hij recht overeind in zijn bed omdat hij kort na elkaar een paar – vermoedelijke – geweerschoten hoorde. Direct maakte hij zijn vrouw wakker en liet weten dat hij een “trekje” ging maken. In no-time was hij in jachtopzichters-uniform gekleed en verzekerd van de nodige geweldsmiddelen zoals dienstpistool, wapenstok en handboeien. Vervolgens haalde hij zijn gecertificeerde politiehond, zijnde een bouvier, genaamd: “Bertus” uit de kennel en sprong op de fiets. Hij spoedde zich als de brandweer naar een hoog punt van het bouwland langs de Deelenseweg waar hij een mooi uitzicht had over het nationaal Park De Hoge Veluwe.
Nauwelijks was hij bekomen van de fietsinspanning of hij waande zich op Terschelling waar vuurtoren “De Brandaris” haar licht sinds jaar en dag over het eiland laat flitsen.
De lichtbak
Ondertussen was het een half uur later, en toen hij nog eens goed om zich heen keek, zag hij ook lichtflitsen op De Hoge Veluwe en…….. hoorde een schot. Daar werd vermoedelijk gestroopt met de lichtbak.
< Tekening links – B. Schrijer (†)
Stropers met de lichtbak
Toen hij de situatie enkele minuten had geobserveerd hoorde hij in tegenover gestelde richting van het Deelerwoud van Natuurmonumenten ook enkele schoten kort na elkaar. De wildschut dacht: “Het moet niet gekker worden”! Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid waren die nacht twee stropersploegen gelijktijdig actief.
Vogels gevlogen
Het was in de tijd dat de mobiele Black-Berry(mobieltje) nog moest worden uitgevonden. Daarom keerde hij sneller als “Lucky Luc kan schieten” huiswaarts om de aangrenzende collega’s telefonisch van zijn bevindingen in kennis te stellen. Terstond heeft de desbetreffende wildschut, samen met collega’s van De Hoge Veluwe en Deelerwoud, die nacht langdurig gesurveilleerd. Helaas… de ‘vogels’ waren gevlogen en er werd niets meer vernomen. Slechts een ree wisselde over de verlaten vlakte van de Veluwse heide bij Hoenderloo.
De vogels waren gevlogen, slechts een ree wisselde over de verlaten vlakte – Tekening Rien Poortvliet (†)
Omstreeks 08.00uur van die zomerdag in begin augustus 1976 ging in de Imbosch de telefoon. Hierbij werd de opsteller dezer door een collega wildschut van het één en ander van die afgelopen nacht in kennis gesteld. Aangezien stropers in de regel geen vliegen komen vangen werd in gemeen overleg besloten om de zaak ter plaatse nog eens grondig aan een nader onderzoek te onderwerpen. Hierbij werd uit collegialiteit de oude wildschut, zijnde voormalig chef van het Nationaal Park De Hoge Veluwe, niet vergeten.
IJzeren hek
Met ons drieën reden wij naar het ijzeren hek in het raster van De Hoge-Veluwe. Daar waar de landingslichten van de vliegbasis Deelen bijna op de Deelenseweg uitmonden.
< Zie foto links!
Over dit hek is de stropersploeg geklommen die de trek naar de Hoge Veluwe hebben gemaakt. Kort hierbij waren tegen het raster van de HV op twee verschillende plaatsen het kleinwild- en enkelloops jachtgeweer onder een laag humus verborgen. Aan de tegenover gestelde richting van het desbetreffende stalen hek en Deelenseweg, waar thans bij de wildpasage een stuk kaalkap heeft doen plaatsvinden, vonden wij de beide damherten onder dennentakken verborgen en een in plastic gewikkeld enkelloops jachtgeweer met een aantal patronen achter een heuveltje en onder een laag humus. Deze handelingen zijn toe te
schrijven aan de stropers-ploeg die een trek naar een voerplaats van de toenmalige gesloten wildbaan van NM hadden gemaakt. Dus ongeveer gelijktijdig zag en hoorde de collega van af het hoge punt van het grote bouwland
langs de Deelenseweg lichtbakken op de HV en twee keer schieten op het Deelerwoud van Natuurmonumenten.
IJzeren pinnen en prikkeldraad om het overklimmen te beletten
Kennelijk zijn na dit incident in opdracht van de directie van de HV passende maatregels op het desbetreffende stalen personeelshek aangebracht middels een rij scherpe pinnen en een paar prikkeldraden om het overklimmen te beletten! Wellicht de vraag: “Hoe weten jullie dat de HV stropersploeg over dat desbetreffende hek zijn geklommen?” Omdat het die nacht niet had geregend, zat er de volgende morgen tijdens de naspeuringen nog vers witachtig zand op de bovenbuis van het hek. Van daar!
De wildpassage met links de Hoge Veluwe en rechts het Deelerwoud
Wildpassage
Dus tussen de Kop van de vliegbasis Deelen en Hoenderloo. Thans beter bekent als: “wildpassage” van het Nationaal Park De Hoge Veluwe met verbinding van/naar het Deelerwoud van Vereniging Natuurmonumenten.
Beroepshalve zijn jachtopzichters natuur-speurneuzen bij uitstek. Nadat wij al speurend op basis van veronderstellingen op welke wijze de stropers de afgelopen nacht te werk waren gegaan, zagen wij dat langs het raster van de Hoge Veluwe de humuslaag op één plaats vers was beroerd. Wellicht was daaronder iets verborgen!
Konijn
Kleinwild
De reeds op leeftijd zijnde wildschut van De Hoge Veluwe werd de eer gegund om het één en ander -voor onze voeten- aan een nader onderzoeken te onderwerpen. Weldra zagen wij dat er drie volwassen dode wilde konijnen en één dode volwassen haas tevoorschijn kwamen. Speculatief werd naar voren gebracht: “Dit is het wild en nu het jachtwapen nog!” Waarna met vereende krachten en frisse moed weer verder gesnuffeld!
Kort daarna zagen wij op een kleine tien meter vanaf het verstopte kleinwild, langs hetzelfde raster van De Hoge Veluwe, dat op die plek de humuslaag vers was beroerd.
Ook nu werd aan de oude wildschut de eer voorbehouden om daar onder het blad en humus nog eens goed te kijken. ‘Bingo’ een nagenoeg gloednieuw enkelloops hagelgeweer, kaliber.16 van Russische makelij kwam te voorschijn.
Enkelloops inklapbaarjachtgeweer voor brennekers+lopers
Heren stropers
Toen wij nog enigszins beduusd van verbazing de gevonden buit stonden te bewonderen brak plotseling enige lichte paniek uit. Er werd namelijk verondersteld dat de “Heren” stropers eventueel hun bemachtigde buit en schietijzer ieder moment kunnen komen ophalen. Dan staan wij hier mooi in de etalage langs de openbare Deelenseweg en… dan is de zaak kapot! Daarom werd er snel gehandeld door het wild en vuurwapen weer netjes en ongezien met humus en bladeren af te dekken. Tevens werd met grote spoed de dienstjeep elders uit het zicht geparkeerd. Vervolgens renden wij naar het struweel bestaande uit berken en dennenopslag aan de overzijde van de Deelenseweg, plaatselijk bekent als bosvak “Deelerhei”. Wij stelden ons verdekt op achter een heuveltje. Hier vandaan hadden wij een ideaal overzicht op zowel de stroperij attributen aan de overzijde van de weg als op alle verkeersbewegingen.
Plotseling…, als door een wesp gestoken, zagen wij dat de humuslaag halverwege het heuveltje ook vers was beroerd. Kennelijk was hieronder ook iets verstopt! Wij zagen bij nadere schouwing dat één of ander voorwerp in plastic was verpakt. Om beurten even voelen waarbij de verpakking in takt werd gelaten. Unaniem waren deze drie koddebeiers van mening wederom een jachtgeweer met bijbehorende munitie te hebben ontdekt. Het moet toch niet gekker worden, vooral wanneer de geïnteresseerde lezer(s) evenals deze koddebeiers veronderstellen/veronderstelden dat hiermee de cirkel rond was!
Copyright foto’s: Ton Heekelaar.
Met dank aan mevrouw Corrie Poortvliet- Bouwman voor het beschikbaar stellen van de illustratie!
Lees ook: Teamwork Groene Gilde -38 jaar geleden- contra wildstroperij – Deel 2
