Doorgeslagen
Afval scheiden, zo min mogelijk autorijden en als het dan toch moet zo zuinig mogelijk, recyclebare verpakking en duurzame materialen gebruiken: er is allemaal wat voor te zeggen. Maar zo hier en daar begint het zaakje flink door te schieten als het gaat om ecodenken. Ik heb het over windmolens.
Onder het mom van ecodenken worden hele parken met die dingen neergezet. De IJsselmeerkust bij Urk wordt volgegooid met 90 enorme windturbines. Bezwaren van omwonenden? Opzij schuiven, want we moeten ecodenken.
Mega-windmolens langs de kust bij Urk – Foto: ©Jac. Gazenbeekstichting
Drie megamolens bij Echteld en bij Culemborg? Neerzetten die dingen, want we omarmen de groene zaak. Zie je ze vanuit de hele Betuwe en wordt de horizon vanaf de Utrechtse Heuvelrug er door vervuild? Jammer, stelletje bezwaarmakers, jullie beseffen niet hoe belangrijk dat ecodenken is.
Industriële vervuiling
En nu weer zo’n megalomaan plan. Een groot park in Drenthe, met molens met een tiphoogte van 200 meter hoger dan de Euromast. Kom nu toch, omwonenenden met uw verdriet over dalende waarde van uw huis, suizende wieken en bedorven uitzicht. Waarom maakt u toch bezwaar? U vergeet te ecodenken.
Natuurlijk kunnen we vele huishoudens van electriciteit voorzien met windmolens. Maar gelooft nu werkelijk iedereen dat hun bijdrage aan een schoner milieu zo groot is, dat ze het waard zijn de aanblik van een heel land voor altijd om zeep te helpen? Is er dan niemand die heeft uitgerekend hoeveel liters smeerolie in die dingen gaan? Weet niemand hoeveel industriële vervuiling er alleen al komt kijken bij het produceren, plaatsen en onderhouden van windmolens? Hoeveel duizenden kilometers er gereden worden door monteurs die de turbines onderhouden? Hoeveel tonnen olie er nodig zijn om het zaakje zonder rumoer en ongelukken rond te laten draaien? Kan geen enkele politicus meer realistisch denken? Is er dan niemand die z’n vinger opsteekt en zegt dat we ook kritisch moeten blijven? Hebben we met z’n allen echt zo’n klap van de molenwiek gehad, dat we er massaal in geloven? Dat we de eurotekens in de ogen van de likkebaardende turbinebouwers en projectontwikkelaars niet meer zien?
Dubbelhartig
Als windmolens geld zouden kosten, kwamen ze er niet. Het ecodenken in politiek en bedrijfsleven is te dubbelhartig, om financiële offers te willen brengen voor de groene zaak.
Er wórdt wel geofferd voor die windmolens, dat zeker. Zachte belangen, die niet in geld uit te drukken zijn, worden geofferd. Het welbevinden van omwonenden gaat op het altaar van het ecodenken in rook op. Urkers, Noordoostpolderaars of hoe ze ook heten, Groningers, Gelderlanders, ze zien ‘hun’ landschap met lede ogen verloren gaan.
Windmolens in de ochtendmist – Foto: ©Jac. Gazenbeekstichting
Alleen het eco-denken telt!
Nu zijn de Drenthenaren aan de beurt. Ze zochten en vonden de natuur en de rust in het stille Drenthse landschap. Windmolens maaien hun leven en hun dromen straks aan stukken.
Tegenstanders verenigen zich, onder veelbelovende namen als Tegenwind N33 en Platform Storm . Het gaat hen niet baten. Het zal de beleidsmakers worst zijn. Ze knikken de bezwaarmakers vriendelijk toe, schuiven juridisch volstrekt verantwoord alle bezwaren opzij en malen er niet om dat er levens van kapot gaan. Alleen het ecodenken telt. Niet het individu. En dat het landschap naar de gallemiezen gaat, zal hen ook worst zijn.
Groene argumenten
Ik wordt er boos van. Plaatsvervangend kwaad voor al die mensen die bezwaar maken, maar voor niets en niemendal. Ik begrijp hun verdriet en machteloosheid. Ik erger me aan de ongevoeligen, die het landschap vergooien. Ik stoor me aan de verkokerde blik van overheden, die zich blindstaren op groene argumenten, maar vergeten… dat de exploitatie de drijfveer is!
Ga gewoon terug naar de houtkachel met z’n allen, stook CO2 neutraal en overdrijf de zaak niet. Reken de horizon ook tot het milieu. En zet windmolens alleen daar neer waar ze geen mensen en landschap kapot maken.
Dit artikel “Doorgeslagen ecodenken” verscheen in maart 2012 op het blog: basnatuurlijk.
Noot van de redactie:
Mede doordat ook bij ons op de Veluwe de discussie’s weer oplaaien over eventuele plaatsing van windmolens (lees ook: Windmolens in de Veluwse bossen ? ) vinden wij het belangrijk om dit verhaal uit 2012,- dat ook nu na twee jaar, nog steeds actueel is – te plaatsen!
Natuurlijk begrijpen wij als stichting ook wel dat we met z’n allen een schoner milieu moeten creëren, dat zijn we zelfs verplicht aan de generatie na ons. Windmolens kunnen daar ook zeker een onderdeel van zijn, maar het moet niet zo wezen, dat we ze dan gewoon maar overal en zonder meer neer gaan zetten. Tenslotte worden ze steeds hoger om maar meer energie op te kunnen wekken, en 150 tot 200 meter is al heel gewoon.
Het belangrijkste is, dat we eens goed gaan nadenken, hoe wij onze honger naar steeds maar meer, kunnen stoppen! Mede daarom schreef ons bestuurslid en auteur Gerrit van Dijk in 2013 op dit blog een vijfdelige serie artikelen met de welluidende titel: Wie dan leeft, die dan zorgt !
