Bronsttijd van de moeflons is een echt spektakel
Als bij de herten de rust is weergekeerd, dan barst bij de moeflons de strijd los. Een week geleden zagen we al gedurig een ram in de buurt van een ooi staan flemen. Hij gooit dan z’n bovenlip omhoog, zodat hij nog beter kan ruiken of een ooi bronstig is. Maar, echt tot actie kwam het die dag niet, het bleef bij een beetje stoeien en onderling uitproberen.
Inmiddels is de bronsttijd van de moeflons in volle gang. Ja, dan zijn we natuurlijk buiten in het veld, want net als bij de edelherten, is het ook bij de moeflons een echt spektakel!
De ram staat te flemen(ruiken) of de ooi bronstig is – Foto: ©Louis Fraanje
Hard licht
Maar… deze week was het dan ook echt raak, de late middagzon scheen af en toe wel heel erg fel en daardoor was het licht misschien eigenlijk wat aan de harde kant. Ja, zo is er altijd wel wat te mopperen als fotograaf zijnde, dus gewoon blijven proberen. Dan dreef er weer een grote wolk voor de zon, en moest je de zaak weer bijstellen, och wat een gedoe is dat toch altijd. Je wilt het zo goed mogelijk vastleggen, maar dat lukt niet altijd.
Drijven
Een drietal rammen gaat tegelijk achter een ooi aan – Foto: ©Louis Fraanje
Meestal gaat aan het beslaan van de ooi een langdurig drijven(opjagen) vooraf. Dat zagen we afgelopen woensdagmiddag ook gebeuren, in ons geval waren zelfs een drietal rammen tegelijk een ooi aan het drijven. Alle vier renden ze – de tong uit de bek – over de heide achter haar aan, echt geen gezicht.
Volle ren
Plotseling spant één ram zich echter in en bespringt hij in volle ren de ooi en beslaat haar. Nog maar nauwelijks heeft hij haar beslagen, of de ram achter hem ‘ramt’ hem er letterlijk en figuurlijk vanaf. Het gaat er echt niet zachtzinnig aan toe, dat kun je net denken, het lijkt wel of de anders zo rustige dieren, de kolder in de kop hebben. Hoe anders gaat het er hier naartoe, dan bij de herten.
De sterke rammen proberen de ooien bij elkaar te drijven, maar het lukt een ram niet om een stel ooien om zich heen te verzamelen, zoals bij de edelherten. Iedere ram probeert er uit te halen wat er in zit, dat kan de ene keer een sterke ram zijn en de volgende keer een minder sterke ram. Blijkbaar storen ze zich daar niet aan en verstoord het de verhoudingen niet!
Het gaat echt niet zachtzinnig bij de moeflons – Foto: ©Louis Fraanje
De klap
Echt mooie bronstgevechten hebben we niet gezien. Dan stellen de rammen zich een meter of twintig van elkaar op en rennen dan in volle vaart op elkaar af. De klap die daarop volgt als de horens elkaar raken, is tot in de wijde omgeving te horen. Eventjes staan ze dan met de koppen in elkaar gedrukt, om meteen daarna hetzelfde ritueel te herhalen. Zo’n gevecht kan een hele tijd duren, totdat er een ram zo afgemat is, dat hij de benen neemt.
Dan gaan even later de koppen omhoog – Foto: ©Louis Fraanje
De vuurlinie
Deze keer gebeurde het zo plotseling, dat we het bijna misten. Een stelletje rammen stond wat om elkaar heen te draaien, en ineens stonden er twee recht tegenover elkaar. De koppen gingen omhoog en… even later beukten ze met een flinke klap op elkaar in, een schitterend gezicht. Het was kort maar hevig deze keer, maar je kunt ook niet alles hebben. Op de grond lagen een aantal ooien – direct naast de vuurlinie – rustig te herkauwen, niet het minst onder de indruk van de vechtende rammen.
De klap die dan volgt is in de wijde omgeving te horen – Foto: ©Louis Fraanje
Los van de grond
Blijkbaar hadden ze elkaar stevig vast met hun horens, want de ram aan onze kant kwam gewoonweg los van de grond, zo had zijn rivaal hem in z’n greep. Het gaat er zeker niet zachtzinnig aan toe, maar een ogenblik later, zijn ze allebei weer los en lijkt het of er niets aan de hand is. Een schitterend en tegelijkertijd heel komisch schouwspel, als we enigszins vaag, de verbaasde koppen van de ooien op de voorgrond onze richting uit zien kijken!
De horens grijpen in elkaar en niet zo zachtjes – Foto: ©Louis Fraanje
Belevenissen
Zo is er altijd wel wat te beleven in het veld, daarvoor hoeven wij echt niet altijd naar het buitenland. Want er is voor ons nog genoeg te beleven hier in Nederland, en in het bijzonder de Veluwe. Als je je ogen en oren maar goed de kost geeft, en geduldig bent, dan kun je – met een beetje geluk – toch met een aantal mooie platen naar huis!
Wij hopen dat we u nog lang kunnen laten meegenieten van onze belevenissen in bos en veld!
