Volwassen vos in vangkooi – Foto: ©Wim K. Steffen
Vangkooien voor sluwe volwassen vossen
Inmiddels hadden de jachtopzichters Gijs van Velthuizen(†), Ton Heekelaar en Beb Stuy, samen met veldmedewerker Take Pauwels van het RIN, het vangen van jonge vossen met voorzetkooitjes perfect onder de knie gekregen. Dus kon de aandacht worden verlegd naar vangkooien voor volwassen vossen.
Hierbij dienden wij een hardnekkig vooroordeel uit de jachtwereld te overwinnen. Men was namelijk van mening dat de sluwe oude vossen zich niet in een vangkooi lieten verschalken!
Diverse type vangkooien
Desondanks hebben de hiervoor genoemde jachtopzichters zich hierdoor niet laten ontmoedigen en gingen voortvarend aan de slag met het vervaardigen van diverse type vangkooien zoals o.a de paraplu- en doorloopkooi. Deze werden voorzien van zowel levende biomassa – een toompje kippen met water en voer – alsmede dode biomassa – kip, konijn of haas.
Foto boven: De laatste hand wordt gelegd aan de paraplu-vangkooi – Foto: ©Ton Heekelaar
Gevrijwaard tegen vernieling
Die vangkooien werden op diverse plaatsen in het natuurterrein opgesteld. Bij voorkeur in grote afgerasterde jonge aanplant vakken die waren preventief voorzien van grofwild kerend gaas om vreet- en schilschade van reewild en roodwild tegen te gaan. Op deze wijze waren wij gevrijwaard dat de vangkooien niet door wilde zwijnen werden vernield. De ideale vangkooi bleek uiteindelijk de eenvoudige doorloopkooi (zie foto onder) met de afmeting; breed 1 meter x 1½ meter hoog en 2 meter à 3 meter lang gefabriceerd van duurzaam gegalvaniseerd nertsengaas of fijnmazige betonmatten.
Hierboven zien we jachtopzichter Gijs van Velthuizen(†) bij de doorloop-vangkooi – Foto’s: ©Ton Heekelaar
Vangmechanisme
Het technische vangmechanisme van een ouderwetse konijnenklem werd gebruikt die in het midden –boven- op de kooi werd gemonteerd. Hier werden de draden van beide kleppen naar toe geleid, alsmede de draad waar het aas van een dode kip, konijn of haas mee was verbonden(zie foto bijlage).
Poes in vangkooi – Foto: ©Wim K. Steffen
Spannend of we ‘beet’ hadden
Wanneer een vos aan het dode aas trok moeten beide schuiven zwaar genoeg zijn om als een flits door beide U profielen te glijden. Gelijk als een Guillotine! Tijdens de dagelijkse controle van de vangkooien was het best wel spannend of we “beet” hadden!
Ook hier hadden wij uiteindelijk optimale vossen vangresultaten met als voordeel dat bijvangst van das, buizerd, havik, hond en/of poes van de buurman, ongedeerd weer in vrijheid kon worden gesteld.
Das verlaat de kooi – Foto: ©Wim K. Steffen
Voorlopig onderzoek
Omstreeks begin 1971 werden de –voorlopige- wetenschappelijke onderzoeksresultaten van het RIN bekend gemaakt. Men had inmiddels inzicht gekregen via de telemetrische gegevens wat een vos tijdens de nacht uitspookt(lees: afstand aflegt).
Van de sectie afdeling RIN werden de maaginhoud resultaten bekend gemaakt. Die waren verkregen van bejaagde- of als verkeersslachtoffers ingeleverde vossen. Hierbij waren inmiddels ook diverse gemerkte vossen.
Dus voorlopige gegevens gerelateerd aan – waarheidsvinding – wat vossen een jaar rond eten en welke afstand wordt afgelegd.
Hierbij opgemerkt dat de Veluwse vos een ander menu heeft als een poldervos in een biotoop met veel weidevogels en grondnesten.
Ontmoeting met een volwassen vos, alias Vulpes Vulpes – Foto: ©Ton Heekelaar
(Wordt vervolgd)
