Herinneringen aan mijn oude vriend Cor Koppies…
Ik denk dat veel mensen uit de ‘groene wereld’ dit wel zullen herkennen, even stilstaan bij je herinneringen aan een goede vriend, kennis of collega, waar je lief en leed mee gedeeld hebt en die er niet meer is.
Als je dan bij het graf van die persoon staat, komen de herinneringen weer naarboven en kun je soms met moeite je tranen bedwingen, maar zo gaat het in dit leven als je ouder wordt, waarbij je steeds vaker afscheid moet nemen. Hieronder heb ik mijn gedachten in dichtvorm uit te drukken.
Louis bij het graf van zijn vriend Cor Koppies(†) – Foto: ©Fransien Fraanje
Vriendschap
Gisteren stond ik bij je graf, het weer was guur en koud.
Ik nam mijn hoed in eerbied af, en voelde mij opeens heel oud.
De herinneringen kwamen boven zweven, van ‘t samen zwerven door de bossen.
De prachtige verhalen uit je stropersleven, het nachtenlang gejaag achter de vossen.
Cornelis Henri (Cor) Koppies (1913-1993) – Foto: ©Louis Fraanje
Een vriend zoals je zelden vindt, gelijkgestemd op veel terreinen.
En in veel opzichten gelijkgezind, begrepen wij elkaar in grote lijnen.
Materialisme was jou onbekend, je vocht ertegen, je was mijn held.
Je optimisme en je typische accent, sloegen je ook tijdens je ziekte niet uit ’t veld.
Genoten hebben we met volle teugen, en nu… meer dan twintig jaren na je dood.
Kan ik mij alles nog zó goed heugen, bedankt voor de vriendschap die jij me bood!
Tekst: ©Louis Fraanje
***
Noot redactie:
Samen met o.a. medewerking van Arjeh Kalmann, Brand Overeem, Dick van der Veen en Aart Veldman zal onze voorzitter Louis Fraanje, een serie verhalen van en over deze legendarische stroper/jachtopziener Cornelis Henri (Cor) Koppies(1913-1993) publiceren op ons weblog. Het is de bedoeling om vanaf vrijdag 26 december aanstaande (Tweede Kersdag) daarmee te starten!
Lees ook: Van stroper tot jachtopziener – 6 delen
