Gevloerd door de griep
Vanaf vorige week donderdag was ik geveld door een zware griep. Niet zomaar even een griepje van een paar dagen, nee… ik lag echt gevloerd met 39.7 koorts. Daar wordt je als ‘buitenman’ niet vrolijk van. Het gekke is eigenlijk dat ik niet vaak ziek ben, maar als het dan toeslaat, dan is het ook goed mis!
Maar God zij dank, mocht ik weer opknappen, niet dat ik alweer helemaal de ‘ouwe’ ben, maar ik voelde mij vandaag in het zonnetje best heel goed in mijn doen.
Veluwse woud lokt
Ja, en dan komt de altijd durende innerlijke drang weer naar boven, buiten lokt en trekt met alles wat maar mogelijk is. Het is iets dat je niet tegen kunt houden, je probeert je er tegen te verzetten, maar tenslotte falen alle pogingen daartoe. Het Veluwse woud blijft lokken, daar is niets tegen bestand. Dan moet je eruit!
Een stukje door het veld
Ik zeg tegen Fransien: “Ik houdt het hier binnen niet langer uit, hoor. Als je het niet erg vindt rijdt ik een stukje door het veld!” Ja, je weet hoe dat gaat met buitenmensen. “Nou”, zegt ze, “maar dan ga ik met je mee, kan ik je mooi in de gaten houden, dat je niet zomaar uit de auto stapt en gaat lopen”.
Rechterstang kwijt
Zo gezegd, zo gedaan, en zoals het geluk vaak met de ‘dommen’ is, toen we eenmaal door het bos reden, zagen we aan de bosrand twee herten staan. Het zijn dezelfde die we ruim een week geleden zo mooi portretteerden tussen het groen. Lees ook: Grote jongens in het groen
“De ene is zijn rechterstang al kwijt”, fluistert Fransien. Zo te zien is het nog niet lang geleden, want het ‘zegel’ of de ‘rozenstok’ is nog helemaal rood van het geronnen bloed. Die is er op tijd bij, net als wij, gelukkig, en ik zeg: “Maar goed dat we er even uit zijn gegaan, anders hadden we dit mooi gemist”. Het eerste hert dus dat zijn gewei heeft afgeworpen, althans de helft ervan. De andere zal nou ook wel snel afbreken, al kan dat ook best nog even duren!
Wonder der natuur
We schreven er al eerder over in het verhaal: De koning van de Veluwe onttroond!
Ieder jaar vindt dit fenomeen plaats, en al vele jaren zijn we er getuige van geweest, maar iedere keer verwondert het ons. In deze maand verliezen de geweidragers hun gewei en in enkele maanden tijd, bouwen ze weer een hele nieuwe koptooi op. Echt een ‘wonder’ der natuur. Ik heb ook nog vanuit de auto proberen wat te filmen.
___________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: