Een aangename verrassing
Hoewel wij toch redelijk veel buiten in het veld rondzwerven, en onze oren en ogen goed open houden, kun je toch nog wel eens – op een aangename manier – verrast worden. Dat was ook vorige week een keer het geval. En heus niet midden in het bos, nee zomaar ergens langs het bospad.
Daar staat toch iets?
Vanuit je ooghoeken zie je iets en je kunt het niet meteen thuis brengen. Je grijpt de verrekijker en tuurt, en tuurt, dan ga je soms aan jezelf twijfelen. Daar… verderop daar bij die dennenboom, daar staat toch iets? Ik probeer wat dichterbij te komen. En als ik dan nog eens goed kijk, dan zie ik haar staan, een jonge reegeit. Doordat er takken van een van een omgevallen boomstam liggen, valt ze nauwelijks op. En mede door haar grauwe wintervacht in deze tijd van het jaar, lijkt ze een verlengstuk van de omgevallen boomstronk. Ze gaat echt helemaal op in haar omgeving.
Door haar grauwe wintervacht valt ze nauwelijks op – Foto: ©Fransien Fraanje
Onafgebroken
Het reegeitje staat blijkbaar ergens naar te kijken, en heeft mij gelukkig nog niet in de gaten. Intussen kan ik het dier op mijn gemak observeren en fotograferen. Blijkbaar bespeurt zij daar ergens voor haar toch onraad, want haar blik blijft onafgebroken naar voren gericht. Je ziet nu aan haar hele houding, dat ze klaar staat om ‘af te springen’. Ik geniet van zulke momenten, om bijna oog in oog te staan met zo’n dier.
Dan opeens, trekt ze zich iets terug achter de boom, het lijkt wel verstoppertje. Na enkele seconden verschijnt heel voorzichtig haar kopje om de hoek van de boom en kijkt ze mijn richting uit. Een komisch gezicht om te zien.
Verschijnt heel voorzichtig haar kopje om de hoek van de boom – Foto: ©Fransien Fraanje
Genieten…
Toch neemt ze niet direct de benen, maar… als ze dan nog een keer naar voren kijkt, is al het vertrouwen plotseling verdwenen en gaat ze er – als door een wesp gestoken – vandoor. Hoe is dat nou mogelijk? Nou, die vraag werd even later snel opgelost. Van uit tegenover gestelde richting kwam een luid kletsend echtpaar aangewandeld. Tja… het is niet anders, zo geniet een ieder op zijn eigen manier van het ‘buitenleven’! Nou ja, ik heb in ieder geval genoten van dit mooie natuurmoment, en ook nog een paar mooie ‘plaatjes’ kunnen maken. Voldaan keren we huiswaarts!
