Hubertus trekt zich nergens wat van aan
Het lijkt er op dat het bijzondere hert Hubertus, waar we al eerder over schreven, zich totaal niets aantrekt van alle protocollen, die wij de herten plegen toe te dichtten. Want… zo ging het vorige week ook weer, toen Johan de jachtopzichter de herten kwam bijvoeren op de wildakker van het “Zwarte Veld”. De jeep stond nog niet stil, of Hubertus liep al te loeren waar de jachtopzichter bleef met zijn hertenbrokjes.
Hubertus staat al te wachten op de jachtopzichter – Foto: ©Louis Fraanje
Geen angst
Op de wildakker liep hij gewoon, net als voorgaande jaren, de jachtopzichter steeds voor de voeten. Een komisch gezicht en tegelijkertijd voor een buitenstaander erg vreemd. Begrijpelijk, want een hert is eigenlijk een schuw dier, en zal meestal bij het zien van de mens, op de vlucht gaan. Bij Hubertus is geen spoor van angst te bekennen.
Loopt hij de jachtopzichter voor de voeten – Foto: ©Louis Fraanje
Buitenspiegel
Als de jachtopzichter na het voeren weer in zijn jeep stapt en weg wil rijden, loopt Hubertus nog even naar hem toe. Hij, en ook wij zien nog net het lachende gezicht van de jachtopzichter in de buitenspiegel van de jeep. Tegelijkertijd vraag je jezelf dan af, wat gaat er om in de kop van dit hert? Ziet hij de jachtopzichter als zijn gelijke, of als een vriend die hem dagelijks verzorgt?
Even kijkt de jachtopzichter in zijn buitenspiegel naar Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Incidenteel
Als dan even later een ander hert wat opdringerig wordt, of jaloers misschien? Dan verandert hij weer in het wilde dier en beukt met z’n gewei op de ander in, die er als een speer vandoor gaat. Even dachten we weer terug aan de bronsttijd van vorig jaar herfst, dan vinden die gevechten om de haverklap plaats. Maar nu, is het een incidenteel gebeuren, wat ook vaak te maken heeft met irritatie of jeuk aan de rozenstokken, waar het gewei nog vastzit aan de kop. Ook bij Hubertus zal het gewei binnenkort wel afgeworpen gaan worden, al lijkt het er op dat het op dit moment nog muurvast zit.
Rechts op de foto zien we Hubertus, die in gevecht raakt met een rivaal – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Het afgelopen weekend maakten we wel een heel bijzondere plaat, toen jachtopzichter Klaas kwam voeren. Net als bij Johan, herhaalde zich het tafereel. Alleen, nu moest hij dicht langs het hert dat daar blijkbaar op hem stond te wachten. Toen de jachtopzichter weer terugliep naar de jeep, en Hubertus passeerde, stond hij heel even ‘oog in oog’ met het hert. De camera klikte en beiden werden op de gevoelige plaat vastgelegd.
De jachtopzichter en Hubertus heel even ‘oog in oog’ – Foto: ©Louis Fraanje
Rode draad
Al met al blijft het een aparte situatie, deze mens en dier relatie. Het is daarom te hopen, dat de bezoekers van de Hoge Veluwe ook het respect op kunnen blijven brengen voor… en genieten van… deze ontstane situatie. Dan kunnen we hopelijk met zijn allen, nog heel lang genieten van Hubertus. Daarnaast laat dit hert ons niet meer los en zal het als een rode draad door de verhalen op ons weblog heen blijven lopen. Met meer dan gewone interesse zullen we dit bijzondere hert blijven volgen!
