Legendarisch hert “Hubertus” oog in oog met “Jachthuis Sint Hubertus”
Een ieder die wel eens in het Park de Hoge Veluwe is geweest, zal ongetwijfeld ook het Jachthuis Sint Hubertus van de familie Kröller Müller voorbij zijn gereden. Of er misschien wel een bezoek hebben gebracht. Schitterend gelegen aan de rand van de grote vijver. Daar… vlakbij in het bos is het zo langzamerhand legendarisch geworden hert “Hubertus” neergestreken. Toepasselijker kan het bijna niet, zouden wij zeggen.
Aan de rand van de grote vijver ligt het Jachthuis Sint Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Wens van iedere fotograaf
Hubertus en Sint Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Wat zou het toch ontzettend leuk zijn, als straks zijn gewei volgroeid is, hij in volle glorie voor het Jachthuis zou poseren. De wens van iedere fotograaf natuurlijk, maar zo eenvoudig is dat niet.
Afgelopen zaterdagavond liep Hubertus op de grote weide voor het Jachthuis, op een gegeven moment stond hij zelfs een tijd in de richting van het Jachthuis te kijken. Maar… voor dat wij goed en wel de camera in gereedheid hadden gebracht, wandelde hij richting het bos.
Onverstoord ging hij daar tussen de bomen lopen grazen, en wij maar hopen dat hij zich toch maar weer zou bedenken en terug zou keren naar de grote weide. En… net toen wij de hoop al bijna hadden opgegeven wandelde hij weer terug. Nu nog even de weg oversteken, en hij was er.
Helaas, want van rechts kwam een jongedame aanfietsen, die haar ogen uitkeek toen opeens Hubertus zag staan. En of dat nog niet genoeg was, kwam van de andere kant de boswachter met zijn jeep aanrijden.
Een onverwachte ontmoeting met Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Geen enkele vrees
Boswachter Robin Heikens stopte en maakte even een praatje met Hubertus. Je zag aan het hert, dat hij de jeep direct herkende en toonde dan ook geen enkele vrees. Hoewel wij het aan de ene kant wel jammer vonden, dat onze plannen nu in duigen waren gevallen, had het ook wel iets komisch deze onverwachte ontmoeting.
De boswachter maakt een praatje met Hubertus – Foto:© Louis Fraanje
Droom verdween
Eigenlijk best wel grappig om zoiets vast te kunnen leggen. En toen boswachter Heikens weer verder was gereden, kon Hubertus zo naar de overkant. Ja, dat dachten wij, want onze droom verdween als sneeuw voor de zon. Want, ondertussen dat de boswachter met Hubertus in gesprek was, stopte even verderop een bus vol met Japanners, die met z’n allen neerstreken op de weide, gewapend met camera’s van allerlei kaliber. Dat werd Hubertus teveel, zoveel aandacht, nee… dat werd hem echt te gortig en nam de benen richting het veilige bos.
Zoveel aandacht werd zelfs Hubertus teveel – Foto: ©Louis Fraanje
Wegwezen
Langs de rand van het fietspad, dat iets verderop door het bos loopt, ging hij staan grazen van het malse gras. Maar och, ook dat duurde maar even, want in de verte kwamen een aantal fietsers aanrijden. Wegwezen dacht het hert en verdween nu voorgoed tussen de struiken het bos in. Op het filmpje is dit duidelijk te zien, doordat de zon nog volop scheen en ik recht tegen het licht in moest filmen is het laatste stukje film wel erg licht geworden. Maar het was de moeite waard om dit zo te laten zien.
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 7
