Geduld is een eerste vereiste
De gele deken van bloeiende paardenbloemen was inmiddels verdwenen op de wildweide. Toch was er nog genoeg te zien en te beleven. Ik wist dat er in de dekking een mooie jonge gaffelbok moest liggen, want de dag ervoor had ik hem ook al een keer gezien. Helaas, kon ik hem toen niet voor de lens krijgen. Maar… wie weet, lukt het vandaag?
Voorzichtig installeerde ik mij aan de bosrand en tuurde tussen de bomen door in de dekking. Niets! Geduld hebben is een eerste vereiste als je wild voor de lens wilt krijgen. En reeën zijn vaak erg honkvast, als er niet veel verstoring plaatsvindt. En… het wachten werd beloond, want een tijdje later kwam de bok het bos uit wandelen.
Even later stond daar de reebok aan de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Pluizebol
Wat is er mooier, dan op een vroege ochtend in mei buiten in het veld ‘oog in oog’ te staan met een prachtige reebok? Dan kan zo’n mei-morgen voor mij al niet meer stuk. Na even de omgeving goed te hebben afgezocht of er soms onraad was, ging hij op z’n gemak aan het ochtendontbijt, dat bestond uit lekkere uitgebloeide paardenbloemen. Zo af en toe kwam hij omhoog, met in zijn bek een pluizebol. Echt een komisch gezicht om te zien.
Met in zijn bek een pluizebol, een komisch gezicht om te zien – Foto: ©Louis Fraanje
Geblaf
Na enige tijd hoorde ik in het bos aan de overkant een geblaf, het lijkt op een hond, maar het is toch anders. In dit geval was het een andere reebok die daar stond te blaffen. Blijkbaar had hij iets of iemand ontdekt, ik had geen flauw idee, want het was heerlijk stil om mij heen. Afgezien van het concert wat de vogels gaven op deze prachtige morgen in mei gaven, heerste er een weldadige rust. De bok voor mij keek wel gelijk alle kanten op, en zekerde om de haverklap. Je kon hem zien denken: “Wat is dat nou weer?” Hij vertrouwde het niet meer.
De bok zekerde en vertrouwde het blijkbaar niet – Foto: ©Louis Fraanje
Een flinke reebok
Ik probeerde heel voorzichtig ook eens te blaffen. Meteen richtte hij zich nog hoger op en keek vol in mijn richting. Waar komt dat geluid nou vandaan, en wat is dat voor aparte bok? Aan het volume, zou je daar een flinke reebok bij bedenken. Dus nog maar eens goed kijken. Wat een schitterende pose, als hij daar zo fier rechtop staat te kijken.
Staat de reebok even fier rechtop vooruit te kijken – Foto: ©Louis Fraanje
Grap niet door
De jonge bok had de grap niet door dat daar ergens aan de bosrand iemand hem in de maling nam. Met mooie grote sprongen zweefde hij over de wildweide naar de bosrand aan de overzijde. Luid blaffend bleef hij daar staan kijken, maar kon toch niets ontdekken dat ook maar enigszins op een ree leek. De damp kwam – mede doordat het nog wat fris was – uit zijn bek.
Ik kan het mis hebben, maar ik denk dat een oudere bok er allang vandoor was gegaan. Die zijn gepokt en gemazeld door de jaren heen en kennen hun pappenheimers wel. Toch blijft zo”n ‘natuurmoment’ op je netvlies gegrift en schrijf je hem – voorzien van een gouden randje – in je natuurdagboek. Ik heb er ook nog een aardig filmpje van gemaakt!
