Een blauwe lucht met witte wolken als decor
Nadat er zaterdagmorgen fikse regen- en hagelbuien her en der over het land trokken, klaarde de lucht rond het middaguur helemaal op. Vervolgens verdreef een sterke wind de buien naar het oosten en nam een mooie blauwe hemel met prachtige witte wolken het decor over.
Zo rond half twee stond al een klein aantal wandelaars gereed bij de nieuwe Hessenhut, voor de wandeling die georganiseerd was door de Jac. Gazenbeekstichting. En tegen de klok van tweeën mocht onze voorzitter toch bij elkaar zo’n 30 wandelaars welkom heten. Zelfs iemand met een rolstoel-fiets had zich aangemeld, en de hele wandeling – met af en toe wat hulp – tot het einde toe meegedaan. Proficiat!
Louis verwelkomt de wandelaars bij de Nieuwe Hessenhut – Foto: ©Fransien Fraanje
Hessen
In zijn welkomstwoord vertelde Fraanje ook het hoe en waarom van de nieuwe Hessenhut, ook het kleurrijke verhaal over de Hessenwegen ontbrak niet. Vervolgens wandelde men langs de noordhelling van de Goudsberg naar beneden. Bijna onderaan de berg werd stilgestaan en wees onze gids op “De Wildwal”, waar de wandelaars zojuist voorbij gewandeld waren. Uitvoerig werd ingegaan op de ontstaansgeschiedenis ervan en… waarom dit stukje cultuur uit het verleden bewaard moet blijven.
Onderaan de Goudsberg vertelde Fraanje over de ontstaansgeschiedenis van de Wildwal – Foto: ©Henny van Soest
Buizerd
Terwijl even verderop Fraanje vertelde over grensbomen en grindgravers, vloog plotseling vanuit de bosrand een buizerd. De roofvogel steeg met een flinke snelheid tot grote hoogte, om daar hoog boven de wandelaars door het luchtruim te cirkelen. Het leek wel afgesproken werk, en alle wandelaars genoten van het schouwspel dat zich daar op hoog niveau afspeelde.
Even leek het er op, of de wind hier onder aan de bosrand, Fraanje’s verhalen mee zou voeren naar de einder. Maar toen de groep eenmaal in de luwte van het bos was aangekomen, voelde dat echt als een weldaad.
Belemmerd uitzicht
Langs de oude zandafgraving, die onderaan op het noorden ligt, ging het richting de Notarisbank. Hier hield Fraanje een ‘vurig’ betoog om het zicht vanaf deze plaats weer in ere te herstellen. Een aantal jaren geleden is hier een groot deel van de begroeiing weggehaald, waardoor men weer een aardig uitzicht had. Maar… vervolgens is het geheel – mede door achtergebleven onderhoud – volkomen dichtgegroeid. “Jammer, want juist hier, op deze bank tegen de bergrand, kun je genieten van het glooiende Veluwse landschap!” aldus Fraanje. Waarop de Lunterse Rini van der Linde reageerde, dat zij het ook onbegrijpelijk vindt dat het mooie uitzicht nu belemmerd wordt door bomen en struiken. “Dit moet weer in ere hersteld worden!” was haar conclusie, die door alle aanwezigen volledig onderstreept werd.
Jammer dat het uitzicht bij de Notarisbank belemmerd wordt door een dichte begroeiing – Foto: ©Fransien Fraanje
Middelpunt en Zonnekalender
Aangekomen bij het “Middelpunt van Nederland”, gemarkeerd door een enorme zwerfsteen, was Fraanje helemaal in zijn element en rolde de ene anekdote na de andere over de hoofden van de aanwezigen. Maar ook de betekenis van de “Zonnekalender”, die aangegeven wordt aan de hand van nog twee flinke zwerfstenen, die in een driehoek liggen. Hilariteit rondom, toen een dame uit het gezelschap het symbool op de grote steen, wat het noorden aangeeft, niet geloofde dat daar ook daadwerkelijk het noorden was. Van verschillende kanten kwamen telefoons en GPS tevoorschijn, en binnen de kortste keren lag het digitale bewijs op de steen.
Bij het “Middelpunt van Nederland”, gemarkeerd door een enorme zwerfsteen – Foto: ©Fransien Fraanje
Allermooiste
Ook bij deze wandeling ontbraken de mooie verhalen niet, en passeerden reuzen, nachtmerrie’s en witte wieven de revue. Op een beeldende wijze bracht Fraanje deze oude verhalen – waarin heel duidelijk de strijd tussen goed en kwaad, een rode draad vormen – weer tot leven voor zijn toehoorders. Op een vraag, wat Fraanje nou het mooiste vond in de natuur, antwoordde hij: “Dat ik iedere morgen gezond en wel op mag staan, en weer een hele dag mag genieten van de natuur en er over vertellen. Daarvoor dank ik iedere dag weer mijn Schepper!”
Arriveerde men tenslotte midden in deze oude zandafgraving – Foto: ©Henny van Soest
Overweldigend
Via een prachtig slingerpad, dat boven langs de rand van het “Grote zandgat” loopt, arriveerde men tenslotte midden in deze oude zandafgraving. Hier konden de wandelaars echt genieten van deze enorme open ruimte, met als decor een schitterende wolkenlucht. Overweldigd door de rust en ruimte, afgezien van het hondengeblaf in de verte, kun je hier de natuur volop laten inwerken op je geest. Fraanje vertelde, dat het op deze plek niet alleen overdag, maar ook ‘s nachts met volle maan, fantastisch is om mee te maken. De geluiden van de nacht weerklinken totaal anders dan bij dag. Bijvoorbeeld het ‘oe…oe…oeh’ geluid van de jagende bosuil, de zang van de nachtegaal, of het geknor van de wilde zwijnen. Alleen dat laatste, daar hadden een aantal wandelaars weinig mee, wilde varkens… zwijnen… het zal je maar gebeurende, nee… niets voor ons. Schouderophalend vervolgde de gids zijn weg, och… ieder zijn ‘meug’!
Hier konden de wandelaars echt genieten van deze enorme open ruimte – Foto: ©Henny van Soest
Thuisblijvers ongelijk
Mede door het schitterende weer en de prachtige verhalen en… vragen, was de wandeling wat uitgelopen, en werd de terugtocht aanvaard. Hoewel het reewild en de wilde zwijnen in dit gebied hun standplaats hebben, lieten zij zich niet zien. Met de sporen van het wild en de uitleg van prenten, moesten de wandelaars het deze middag doen. Helaas, het was niet anders, toch was iedereen het er over eens, dat het een schitterende wandeling was geweest. Met de bevestiging tot besluit, dat de thuisblijvers volkomen ongelijk hebben gekregen!
Toch was iedereen het er over eens, dat het een schitterende wandeling was geweest – Foto: ©Fransien Fraanje
***
Reactie van een wandelaar!
Op zaterdag 30 mei jl. kwamen ongeveer 30 mensen op de voorjaarswandeling af, die geleid werd door Louis Fraanje. Na een korte uitleg bij de nieuwe Hessenhut gingen we op pad. Er werd zo hier en daar gestopt om een uitleg van Louis en het bijbehorende verhaaltje. Het begon al dat Louis een afspraak had met de plaatselijke buizerd om te gaan vliegen als hij in de buurt kwam, wat natuurlijk als ‘grap’ bedoeld werd.
Rustpauze bij de Notarisbank – Foto: ©Henny van Soest
Na een uitleg van het eerste zandgat gingen we via de Notarisbank naar het Middelpunt van Nederland, en aan de bijbehorende foto is te zien dat er wel uitgerust moest worden na een fikse klim. Verder zijn we ook nog in de grote zandafgraving geweest, en omdat het heel mooi weer was is de natuur ook mooi om te aanschouwen, je kon gelijk merken dat je in een gat stond want de wind was verdwenen.
Na de nodige uitleg.grappen en grollen zijn we weer richting de nieuwe Hessenhut gelopen en op de Hessenweg nam Louis afscheid van ons, nadat hij ons had gezegd dat de natuur wel zonder ons kan maar wij niet zonder de natuur dus werd ons benadrukt dat we er wel zuinig mee om moesten gaan.
Louis hartelijk bedankt voor deze mooie wandeling, de paadjes kenden wij al, maar de verhaaltjes die daar bij hoorden nog niet. Wij hebben er in ieder geval van genoten en dat is het belangrijkste!
Met vriendelijke groeten, Henny en Corrie van Soest
