Spechtenhol gekraakt door een spreeuw
Op onze wandeling door het bos, zagen we een verlaten spechtenhol, tenminste… dat dachten wij. Want niets bleek minder waar, en het was ook geen specht die het hol nu bewoonde, maar een spreeuw.
Het spechtenhol in de dode berk – Foto: Louis Fraanje
Vaker gezien
We hebben het wel vaker gezien, dat het hol van de specht gekraakt werd door een andere vogel. Een aantal jaren geleden in het Park de Hoge Veluwe.(Lees: Boswoning gekraakt)
In dit geval was het niet anders, de dode berk, waarin de spreeuw huisde, had inmiddels zijn kruin verloren en was duidelijk aan het aftakelen. Boven in de top van de dode berk, zat de spreeuw met een volle snavel, klaar om naar de jongen te vliegen.
In de top van de dode berk, zat de spreeuw met een volle snavel – Foto: Louis Fraanje
Uitkijkpost
Maar… ze observeerde eerst – vanaf haar uitkijkpost – de wijde omgeving op indringers. Nog eens, en nog eens, maar uiteindelijk ging het in een schitterende glijvlucht naar het hol. Daar aangekomen, keek ze nog eens goed om zich heen, tenslotte… je kunt nooit weten.
Ging hij in een schitterende glijvlucht naar het hol – Foto: Louis Fraanje
Kleurrijk
Uiteindelijk kon ze de jongen niet langer laten wachten. De lekkere hapjes verdwenen stukje bij beetje in de snaveltjes van de jongen. Wij konden van een afstand het hele gebeuren mooi vastleggen. En… hoewel veel mensen de spreeuw maar een hele gewone en alledaagse vogel vinden, bewonderen wij hem juist. Hij lijkt op het eerste gezicht gewoon zwart, maar in het zonnetje is zijn verenpak een kleurrijke kostuum geworden.
De lekkere hapjes verdwenen stukje bij beetje in de snaveltjes van de jongen – Foto: Louis Fraanje
Meer weetjes
Het verenkleed is glanzend zwart met, vooral in de zon, een weerschijn van bronsgroen (kop en achterhoofd) en verschillende variaties purper. In de winter is het verenkleed duidelijker gespikkeld dan in de zomer. Behalve voor kenners is er eigenlijk nauwelijks onderscheid te maken tussen het mannetje en het vrouwtje. Omdat de veren van het wijfje wat groter en breder zijn, en omdat de uiteinden van de contour-veren wit gekleurd zijn, zijn háár stippels van het winterkleed groter en staan bovendien wat dichter opeen. Jonge spreeuwen zijn grijsbruin met een lichte keel. Aan het eind van de zomer ruilen ze dit verenpak om voor dat van de volwassenen, zij het dat hun spikkels duidelijker zijn dan die van de oudere volwassenen die meer gemêleerd zijn.
Spreeuwen kunnen lang achtereen zingen. Het geluid dat ze hierbij maken klinkt vaak meer als een soort gekwetter dan een gefluit.
Meer informatie: Spreeuw | Sovon.nl
