Niet tevreden
Toen ik d.d. 30-mei-j.l. de trouwe lezers via de weblog van “De Veluwenaar” – denkbeeldig – heb meegenomen op een Veluwse dassenexpeditie met de kiekkast, was ik in feite niet geheel tevreden. Waarom dan niet zo vraagt u zich af? Om het simpele feit dat ik toen op de mij bekende dassen-burcht met 5x jonge spelende dassen niets daarvan heb kunnen platen. Zelfs de volgende dagen na uren posten, geen kop noch staart van het jonge grut meer waargenomen. Daaruit moet u niet de conclusie trekken dat ik teleurgesteld ben. Integendeel opdat deze gepensioneerde voormalige beroeps-woudloper iedere (avond)-aanzit in de vrije natuur als een groot voorrecht beschouw.
Volwassen das, 3-juni-2015 Midden-Veluwe – Foto: ©Ton Heekelaar
Met rust laten
Uit de jarenlange praktijkervaring is het een goed gebruik om de dassen-burcht maar eens een tijdje met rust te laten. Hieruit trekt u wellicht de conclusie dat ik toen achter de geraniums ben gaan zitten. Niet dus! In feite komt een eenvoudige amateur natuurfotograaf tijd te kort. Derhalve op 3-juni-j.l. maar weer eens in de nabijheid van de omschreven dassenburcht van de 5x jonge dassen -met toestemming van een mij bevriende faunabeheerder- op inspectie naar een andere dassenburcht gegaan.
Das op terugweg naar burcht – Foto: ©Ton Heekelaar
Uitstekende windrichting
Rekening houdende met de regen tot halverwege de vorige nacht waren nu aan de uiterlijke kenmerken duidelijk zichtbaar dat er -vers- leven op de burcht zat. Dat is uiteraard heel belangrijk opdat men voornemens is om te gaat posten, ook een goed gevoel hebt dat men aanblik kan verwachten. Ik was die woensdag de 3e-juni niet extreem vroeg gaan posten. Omstreeks 20.15uur zat ik achter mijn zorgvuldig opgestelde camouflage-netje goed verscholen, op gepaste afstand en bij uitstekende windrichting op post. Het was een plek met een compromis vanwege dikke eikenbomen die gedeeltelijk het zicht op enkele ingangen van de burcht mij ontnamen.
Echte graver
Nog geen 5-minuten nadat ik de post op de nieuwe dassenlocatie had ingenomen zag ik iets bewegen. Wat was dat? Of had ik mij vergist? Neen, nu zag ik het weer. Er vloog namelijk zand uit de hoofdingang van de burcht. Direct werd mij duidelijk dat een volwassen-das de burcht aan het opschonen was. Hooguit zag ik het achterwerk van de das. Hierbij werd het zand wel een meter naar achteren buiten de hoofdingang gedeponeerd. Dit ritueel herhaalde zich diverse keren. De das met zijn lange krachtige nagels staat bekent als een echte graver. Toen de das kennelijk genoeg had van de (voorjaars)schoonmaak, maakte het dier een klein uitstapje rond de burcht. Op dat moment kwam das nummer twee en drie tevoorschijn die -ongelukkig voor mij- achter een dikke boom met elkaar gingen ravotten.
Eén voor één verdwenen ze weer onder de grond – Foto: ©Ton Heekelaar
Sluiter maakt overuren
Dat spelletje vond moeder-das kennelijk ook amusant en voegde zich bij hen. Hierbij was het bekende “kekker” dassengeluid niet van de lucht. Tijdens het ravotten had ik nog geen plaat kunnen schieten vanwege dat die dikke eik voor mijn neus het schouwspel ontnam. Gewoon blijven zitten hield ik mezelf voor opdat het grut toch op een bepaald moment is uitgespeeld. Plotseling kwam het moment waarop ik had gehoopt en…….. gewacht. Het dassenspul verplaatste zich en poseerde voor de ingang van de hoofdburcht. Hierop maakte de sluiter van mijn camera overuren! Waarvan akte.
