Akkermannetje
Een vogeltje wat je veelvuldig in de wei en op de akkers aan kunt treffen, is wel het witte kwikstaartje. Zijn bijnaam het akkermannetje vind ik nog toepasselijker, omdat hij daar graag vertoeft. Veel vogelaars noemen hem “Kwikkie”, maar daarmee doe je hem toch te kort. Want juist de staart is van groot belang bij dit vogeltje, want die gaat onophoudelijk op en neer. Ook deze week zagen we hem, op een heiningpaal van een weiland stond hij op de uitkijk.
De kwikstaart op een heiningpaal als uitkijkpunt – Foto: ©Louis Fraanje
In de ban
Och… je raakt gewend aan zo’n vogeltje en besteed er verder niet zoveel aandacht aan. Maar, opeens zien we hem – vanuit onze ooghoeken – heel laag boven het gras voorbij vliegen. Een heel grappig gezicht, en we raken ineens in de ban van deze zwart-witte vliegenier. Het druilerig regentje wat nu constant naar beneden komt, deert hem niet.
Schuilplaatsje
Dan, ineens is hij verdwenen tussen het gras, blijkbaar heeft hij daar iets ontdekt.. Verscholen tussen de grasstengels, valt hij bijna niet meer te ontdekken. Maar… na wat zoeken, hebben we hem weer in de lens, hij moet zich af en toe uitrekken om wat te kunnen zien tussen het hoge gras. Daar, laag bij de grond vindt hij met dit druilerige weer genoeg insecten, die daar een schuilplaatsje gezocht hadden. Ook hier geldt weer; “De een zijn brood, is de ander zijn dood!”
Af en toe moet hij zich uitrekken om wat te kunnen zien – Foto: ©Louis Fraanje
Volle snavel
Nadat hij daar beneden druk doende is geweest, komt hij – met een volle snavel – omhoog uit het gras. Zo, dat zijn er niet weinig, en trots laat hij z’n ‘buit’ aan ons zien. Tenminste, dat denken wij, want onderwijl kijkt hij om zich heen, of er niet meer te halen is. Want, de jongen zijn erg hongerig en het gezinnetje gaat voor alles.
Komt hij met een volle snavel uit het gras omhoog – Foto: ©Louis Fraanje
Wonderlijk
Even blijft hij al zwevend of wiekelend, stil in de lucht staan boven de grashalmen, een schitterend gezicht. Nu lijkt hij wel een beetje op een engeltje, als hij zo in de lucht hangt met z’n vleugels half uitgespreid. Meestal zie je zoiets van een grotere afstand en dringt het niet zo tot je door, maar nu… en dan zo dichtbij is het toch heel “wonderlijk”!
Trots laat de kwikstaart z’n ‘buit’ aan ons zien – Foto: ©Louis Fraanje
Uniek natuurmoment
Even later is hij – met volle snavel – richting het nest, dat ergens verborgen ligt in de omgeving. Misschien wel in een oude schuur, hooiberg of een nestkastje? Al met al zijn we weer een hele mooie ervaring rijker geworden op deze druilerige morgen in het boerenland. En… daar komt nog bij, dat we er van overtuigd zijn, dat ook zo’n vrij algemeen vogeltje als de kwikstaart, een uniek natuurmoment op kan leveren.
Verdwijnt hij met een volle snavel – Foto: ©Louis Fraanje
Witte kwikstaart
De witte kwikstaart (Motacilla alba) is een fraaie plattelandsvogel met een zwart, wit en grijs verenpak.
Deze bij ons talrijke broedvogel heeft zijn naam niet gestolen, de lange zwarte staart met opvallend witte zijden is voortdurend in beweging.
De witte kwikstaart staat behoorlijk hoog op de poten en heeft een wit gezicht met zwarte kap.
Trekvogel
Deze trekvogel verplaatst zich zuidwaarts tijdens de wintermaanden. Je vindt hun nestplaatsen in de vreemdste hoekjes en gaatjes terug en dit meestal in menselijke omgeving. Het zijn halfholenbroeders (vogels die graag in halfopen nestkasten broeden) zoals roodborstjes, grauwe vliegenvangers, winterkoninkjes en merels. De nestkasten zijn dan ook deels open zodat ze de tuin goed in het oog blijven houden.
Zie je een volwassen vogel met een snavel vol insecten dan is er beslist een overvol nest in de buurt. De insecten halen ze maar al te vaak uit achtergelaten mesthopen in de weide. Insecten worden ook soms in de lucht gevangen.
Meer info: Witte kwikstaart – Vogelvisie
