Kiekendief brengt bliksembezoek
Je gelooft je ogen niet, als hij plotseling opduikt, met z’n grote vleugels al wiekend over je heen komt zweven. In glijvlucht richting het moeras, en daar dan gaat staan bidden (wiekelen). Maar… het kan niet missen, het is ongetwijfeld de Bruine Kiekendief, die ons komt vereren met een bezoekje. Met loshangende poten zakt hij lager en lager, om tenslotte tussen het hoge gras te verdwijnen.
Met loshangende poten zakt hij lager en lager – Foto: ©Louis Fraanje
Het haasje
We vragen ons natuurlijk af, wat hij daar gezien heeft. Erg lang hoeven we niet te wachten, en als hij omhoog uit het gras komt zijn we van top tot teen gespannen. In eerste instantie kunnen we niet goed onderscheiden wat het is, maar als hij wat hoger is gestegen, ontdekken we wat het is. In de grote klauwen van de rover, zit een haasje geklemd, dat angstig om zich heen kijkt.
In de grote klauwen van de rover, zit een haasje geklemd – Foto: ©Louis Fraanje
Machtig en luguber
Zijn prooi is letterlijk en figuurlijk ‘het haasje’. De rillingen gaan ons door het lijf, als we de grote vogel met het kleine haasje in zijn scherpe klauwen hoog aan de hemel over ons heen zien komen. Een machtig… en tegelijkertijd luguber gezicht, als je zo direct geconfronteerd wordt met de ‘hardheid’ van de natuur. En als de vogel dan ook nog ietwat verontwaardigd zijn kop in onze richting draait, besef je pas hoe machteloos je daar beneden op de grond bent.
Met een ijskoude blik in zijn ogen, loert hij om zich heen – Foto: ©Louis Fraanje
IJskoude blik
Natuurlijk begrijpen wij ook wel, dat de jongen van de kiekendief eten moeten. We hebben het al vaker gezegd: “Eten en gegeten worden”! Al eerder zijn dit soort zaken op het weblog verschenen, het is heus niet altijd rozengeur en maneschijn in de natuur, helaas… zou ik zeggen. Intussen ratelt de camera, want zoiets overkomt je zeker niet elke dag. Met een ijskoude blik in zijn ogen, loert hij om zich heen, net of hij zeggen wil: “Wie maakt mij wat!”
Langzaam wiekend verdwijnt hij met z’n prooi naar de verre horizon – Foto: ©Louis Fraanje
Aangegrepen
Langzaam wiekend verdwijnt hij met z’n prooi naar de verre horizon. Ongetwijfeld zal hij daar – ver weg – een nest hebben waar de jongen zitten te wachten op een “lekker hapje”, Als de vogel uit het zicht is, kijken we elkaar eens aan, en een tijdlang is het stil. En laten we hetgeen ons net is overkomen, op ons inwerken. Het bliksembezoek van de grote rover, de Bruine Kiekendief, heeft blijkbaar ons beiden – letterlijk en figuurlijk – aangegrepen. Want…. tegelijkertijd realiseren wij ons, dat de moerhaas nu vergeefs op zoek is naar haar jong dat gezoogd moet worden. Toch vinden we allebei, dat het geen kwaad kan, om ook deze kant van de natuur – hoe wreed en luguber ook – te laten zien!
