Heftige scheldkanonnade
Terwijl de buren nog lekker op één oor liggen te slapen vindt op de vroege zondagmorgen van de langste dag van het jaar, omstreeks kwart over zes, op hun inrit te Velp een ware slachting plaats. Geen mens heeft hier weet van- en/of aandacht voor, doch een een tiental eksters en kraaien des te meer. Vanwege de heftige scheldkanonnade van deze vogels werden wij als buren, bruut uit onze slaap gewekt.
Jonge havik slaat een houtduif op de inrit bij de buren – Foto: ©Ton Heekelaar
Jonge havik
Als gepensioneerd faunabeheerder was het mij direct duidelijk, dat hier iets gaande was met een roofvogel of kat!
Wij zagen vanuit het slaapkamerraam, dat een roofvogel een houtduif op de inrit bij de buren had geslagen en reeds begonnen was met veren plukken. Terstond de fotocamera met telelens paraat en foto’s vanuit het zeer behoedzaam op een kier geopende slaapkamerraam geschoten.
Jonge Havik ‘oog in oog’ met de fotograaf – Foto: ©Ton Heekelaar
Nieuwe poging
Terwijl de veren in het rond vlogen, zat de jonge havik – helaas – met zijn prooi – gedeeltelijk aan het zicht onttrokken – achter de scheiding-ligusterheg met de buren. Dus voor een volledig overzicht, naar een verdieping hoger verhuisd voor een nieuwe fotosessie vanuit het zolderraam. De roofvogel was dermate alert dat deze het geklik van de sluiter van mijn camera kennelijk niet gediend was en vervolgens wegvloog.
“Eten en gegeten worden” maakt deel uit van de onderlinge samenhang van een ecosysteem. Een roofvogel is feitelijk een grijpvogel. Dat de roofvogel hedenochtend in een woonbuurt is gaan jagen is kenmerkend voor een jonge roofvogel. Deze zijn nog geen volleerde/handige jagers en vanwege honger-druk wordt de schuwheid overboord gegooid. Derhalve wordt er dan gejaagd op de relatief weinig schuwe prooien zoals o.a. konijnen, houtduiven en merels in een woonbuurt met veel groen en grote tuinen. Die zijn in Velp-Noord nabij het bosgebied talrijk gelegen.
Het karkas van de houtduif en de geplukte veren, bleven achter als ‘stille getuige’ – Foto: ©Ton Heekelaar
Onervarenheid
Ook de onervarenheid van deze jonge havik speelde een rol opdat deze de prooi mee poogde te nemen in een van zijn sterk ontwikkelde grijp-klauwen. Dit bleek geen succes opdat reeds na één meter de – deels geplukte en dode prooi (houtduif) – uit één der klauwen glipte en op de grond viel.
Overzicht van het slagveld, gezien vanuit het slaapkamerraam – Foto: ©Ton Heekelaar
Uniek natuurverschijnsel
De havik vloog vervolgens door en ging ongeveer zeventig meter verder in een langs de straat staande eikenboom zitten. Zelf bleef ik in mijn pyjama achter het op een kier geopende zolderraam zitten posten. Heel alert met mijn camera in de aanslag in de hoop dat de jonge havik op zijn achtergelaten prooi terug zou komen. Na ongeveer een half uur te hebben gepost, zag ik dat slechts een vroege automobilist onder de boom met de jonge havik doorreed, Hierna zag ik dat de jonge onervaren jager tussen twee woningen door vloog naar een veilig/rustig heenkomen elders zocht. Dit was het einde van een uniek natuurverschijnsel en een enerverende beleving op de langste dag van het jaar, doch een (te) vroeg begin van een prachtig “Vaderdag” cadeau!
