Bijna onzichtbaar
Op veel plaatsen kun je ze nog horen kwaken, de groene kikkers in sloot en plas, al loopt het wel op z’n eind. De voortplanting van deze groene kikkers duurt namelijk van april tot aan juli. Ze kunnen met het roepen om een vrouwtje behoorlijk kabaal maken, de bekende kikkerconcerten. Er zijn echte liefhebbers die daar zelfs hun raam voor openzetten, terwijl anderen geen oog meer dicht doen. Ze maken het geluid met behulp van twee uitwendige kwaak-blazen zoals op de tweede foto hieronder is te zien.Tenminste… als ze niet gegrepen worden door een grijpgrage en hongerige reiger, dat overkwam de kikker in ons verhaal!
Ja, we hoorden ze al van verre kwaken, toen wij ergens achteraf in een weiland liepen te sjouwen. Een boerensloot kronkelde heel schilderachtig vanachter een oude houtwal dwars door het weiland. En daar tussen wat rietstengels en veel kroos, lag – bijna onzichtbaar – een groene kikker. Als ze hun mond houden, vallen ze echt niet op tussen al dat groen.
Onopvallend tussen al dat groen – Foto: ©Louis Fraanje
Blaaskaken
Maar ja… in de paartijd kun je – als mannelijke kikker – je driften niet beheersen en laat je dat ook horen en zien. Dan weten je rivalen, dat jij er ook nog bent en… laten ze niet in je buurt komen, want…. De grote blaaskaken worden opgeblazen en dat gaat gepaard met trillende kwaak kwaak geluiden, die over een grote afstand hoorbaar zijn. Daarover schreven wij in 2013 een mooi artikel: Blaaskaak in een boerensloot
Nu valt de ‘blaaskaak’ wel degelijk op – Foto: ©Louis Fraanje
Niet de enigen…
Maar… natuurlijk zijn de rivalen en wij niet de enigen, die al dat lawaai op is gevallen. Nee… er zijn nog meer dieren in het veld, die meer dan gewone interesse tonen voor deze “groene blaaskaken”! En dat is wat minder aardig voor zo’n kikkerman, die zich zo aan het uitsloven is.
Inmiddels was de kikker wat meer naar het open water van de sloot gezwommen, maar helaas…
Voordat de kikker het in de gaten had, hapte de reiger toe – Foto: ©Louis Fraanje
Bijna ontsnapt
Ergens tussen het gras aan de slootkant stond een blauwe reiger, die wel zin had in zo’n “vette hap”! En voor dat de kikker – in al zijn opwinding – goed en wel in de gaten had, wat er gebeurde, hapte die toe. Dat het allemaal niet van een leien dakje ging, merkten we toen de reiger verschillende keren zijn prooi bijna liet ontsnappen.
Er was geen ontkomen aan – Foto: ©Louis Fraanje
Vlijmscherpe snavel
Dat zoiets voor de kikker ook geen pretje was, kunnen we ons wel voorstellen. Denk je te ontkomen aan de vlijmscherpe snavel, wordt je nog net vastgepakt bij je ene poot. Hoe de kikker ook tegenstribbelde, zijn lot was inmiddels al beslist, helaas. De natuur is wat dit betreft, gewoon keihard; “Eten… en gegeten worden”!
Dan wordt je nog net vastgepakt bij je ene poot – Foto: ©Louis Fraanje
Klein drama
Toen de reiger hem eenmaal goed in de snavel had, schoof de kikker naar binnen en verdween hij – met huid en haar – in de maag van de reiger. Een klein drama – dat dagelijks plaatsvindt – met grote gevolgen, voltrok zich voor onze ogen. Niet iets om lang naar te kijken, of over te moeten schrijven, maar… het is wel de werkelijkheid, helaas!
De kikker verdween met ‘huid en haar’ naar binnen in de maag van de reiger – Foto: ©Louis Fraanje
Opkikkertje of afknappertje?
Een eindje verderop kwaakten de andere kikkers er vrolijk op los dat het een lieve lust was, zich van geen kwaad bewust. En de reiger… die stapte er rustig op af, op zoek naar een volgend slachtoffer, oftewel ‘opkikkertje’? Nou ja, ‘opkikkertje’, voor ons was het meer een ‘afknappertje’, al konden we er niet aan voorbijgaan.
Het kleine drama bij de boerensloot hebben we ook gefilmd:
