Hubertus dit jaar een echte achtien-ender
Het zij zo… het gewei van Hubertus wordt dit jaar niet groter, vorig jaar was hij een oneven achtien-ender, en nu een echte achtien-ender. De symmetrie van het gewei is dezelfde als het vorige, alleen in de kroon is het nu wat anders van vorm. Bij het vorige gewei had hij negen enden aan de rechterstang en acht aan de linker, zo’n hert wordt dan door kenners een oneven achttien-ender genoemd.Nu heeft hij aan beide kanten negen enden aan z’n gewei, vandaar.
Dachten wij in eerste instantie dat het gewei misschien nog wel wat verder door zou groeien, het mocht niet zo zijn. Zaterdagavond laat zagen we hem lekker op z’n gemak liggen herkauwen in het gebied van de Heidebloem, tegenover de Eikelkamp. Met op de achtergrond een schitterende rij bloeiend vingerhoedskruid.
Hubertus ligt lekker op z’n gemak te herkauwen – Foto: ©Louis Fraanje
Vingerhoedskruid
We hoopten maar dat hij straks even mooi voor ons zou gaan staan, dan konden wij een prachtige foto maken. Vooral omdat op de achtergrond het vingerhoedskruid een schitterend decor zou geven. Och ja, zo fantaseer je maar, hoe mooi het zou kunnen zijn, maar… hoe anders zou het weer lopen. Hubertus kwam na verloop van tijd, heel rustig overeind, en ging gelijk aan het grazen. Hij kwam dus niet met zijn kop even omhoog, zodat we een mooie plaat konden maken. Wel draaide hij zo met z”n kop naar voren, dat we het gewei eens even goed konden bekijken.
Op deze manier konden we het gewei eens goed bekijken – Foto: ©Louis Fraanje
De groei is er uit
Zo liep hij steeds verder weg van het decor, zoals wij het in gedachten hadden, maar dat kun je niet ‘effe’ regelen, helaas. Inmiddels was Hubertus een stukje doorgelopen naar de bosrand, en keek om zich heen waar die fotograaf gebleven was. Nou… die zette hem maar even mooi op de plaat, misschien een wat minder mooie plek, maar ook heel bijzonder. Je kon nu ook duidelijk zien dat de groei bij het gewei, er uit was. De kroon is nu wel wat forser met dikkere enden en ook de geweistangen zijn dikker.
Het hert Hubertus is het visitekaartje van de Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Visitekaartje
Het hert “Hubertus” blijft een schitterende verschijning, en daarmee het visitekaartje van het Nationale Park De Hoge Veluwe. We hopen dat hij nog een aantal jaartjes mee mag blijven lopen, aan ons zal het zeker niet liggen. Maar… met al dat gefilosofeer is het hert inmiddels doorgelopen naar een ander deel van het gebied. Steeds verder dwaalt hij van ons af, om op een gegeven ogenblik ineens voor zich uit te gaan staan kijken. Met een beetje dromerige blik, staat hij daar wel bijna een kwartier in de verte te staren.
Daar stond het hert. een beetje dromerig voor zich uit te staren – Foto: ©Louis Fraanje
Bastgewei
Dan draait hij zich van ons af, en verdwijnt hij in het dichte bos. In het late avondlicht hadden we misschien nog mooie beelden kunnen maken van hem in bastgewei, maar het liep anders. We hebben trouwens nog geen veegplekken in het gewei kunnen ontdekken, maar we denken dat het niet lang meer zal duren voordat hij zo ver is.
Een kleurrijke avondhemel in het Nationale park De Hoge Veluwe – Foto: ©Louis Fraanje
Kleurrijke avondhemel
Langzaam valt de avond over de Hoge Veluwe, en als we in het open veld bij “De Wet” komen, kunnen we genieten van een fantastische kleurrijke avondhemel. Een schouwspel dat we zomaar gratis kregen aangeboden van onze “Schepper”! Weer een dag met een ‘gouden’ rand, die in ons natuurdagboek een extra plekje krijgt!
