Geweldenaar op Schovenhorst
De geweldenaar op Schovenhorst – Foto: ©Fransien Fraanje
Wat is het belangrijkste in het leven? Die vraag stel je jezelf wat vaker als je ouder wordt. Enkele dagen geleden was ik met mijn vrouw Fransien in het Pinetum Schovenhorst bij Putten.
Ik wilde haar graag eens de mammoetboom of reuzensequoia (Sequoiadendron giganteum ) laten zien. Deze machtige boomsoort is afkomstig uit Noord Amerika, waar ze nog vele malen groter zijn, en vaak vele duizenden jaren oud, echt gigantisch als je daar ooit bent geweest.
Maar de geweldenaar op Schovenhorst is geplant in 1853, dus inmiddels 162 jaar oud. Als je dan bij zo’n machtige boom staat, besef je pas goed hoe klein en nietig mensje je bent.
Snelle jongen
Ik moest even terugdenken aan een natuurexcursie die ik daar jaren geleden had met een aantal jonge managers uit het bedrijfsleven. Eén persoon uit de groep liep gedurende de wandeling steeds wat achteraan en was telkens met zijn telefoon aan het bellen, je kent het wel zo’n snelle jongen.
Halverwege de excursie kwamen we bij de Mammoetboom, ik riep hem er tussenuit om eens naar voren te komen. Ik vroeg hem, waarom hij toch steeds aan het bellen was. “Och”, antwoorde hij “belangrijke zaken en die gaan natuurlijk voor”. Dus dat uurtje wandelen, moest blijkbaar ook nog gebruikt worden om zaken te doen. Ik vroeg hem, om eens heel dichtbij en met zijn gezicht naar de grote oude boom te gaan staan. Ik zei: “Kijk nu eens langs al die takken omhoog naar de top. Om daar te komen, moet je goed kijken welke takken je vastpakt, want ben je te snel en pak je de verkeerde, dan val je naar beneden. Maar als je het rustig aan doet en af en toe goed kijkt welke tak je moet hebben, dan duurt het wat langer voor je boven bent, maar je komt er!”
Hij stond mij even perplex aan te kijken, zijn collega’s lachten en riepen in koor: “Zo, kerel, dat had je niet verwacht hè van zo’n boswachtertje?” Er kwam geen antwoord over zijn lippen en hij drentelde wat naar achteren in de groep.
Een les
Na afloop van de wandeling ging een ieder zijns weegs, maar de betreffende jongeman bleef nog even staan tot iedereen weg was. Ik dacht; nou gaan we het krijgen, nou scheld hij mij helemaal plat.
Maar nee, hij kwam naar me toe, stak zijn hand uit en zei: “Beste man, mijn excuses dat ik vanmiddag zo weinig interesse toonde en… ontzettend bedankt voor de les die je mij gaf. Want, toen ik daarstraks samen met jou bij die enorme grote boom stond en omhoog keek, wilde ik wel door de grond zakken, zo schaamde ik mij. Dit zal ik van mijn leven nooit meer vergeten. Nogmaals mijn hartelijke dank.” Beiden gingen we blij en voldaan uit elkaar.
Kwaliteit en kwantiteit
Wij leven in een maatschappij die van groot houdt. We moeten grote dingen doen en groots leven en… vooral hoog scoren! Ach, en daarom denk ik nu weleens, wat zullen wij ons toch druk maken? Is het niet veel mooier om het op weloverwogen en rustige manier te doen. Stap voor stap, zoals we gewend waren, in het voetspoor van onze voorouders.
Met de moderne middelen van vandaag, kunnen we onze oude gewoonten en gebruiken in ere houden. Daar hoeven we echt niet de grootste voor te worden, want het spreekwoord zegt niet voor niets: “Beter kwaliteit dan kwantiteit!”
