Wederwaardigheden rondom IJsvogelpaartje – Deel 3

Urenlange aanzit

’s Morgens om 7 uur zou Ton Heekelaar mij ophalen bij de parkeerplaats, niet ver verwijderd van het plekje waar de ijsvogels nestelden. Ton zelf had al diverse malen aangezeten op de betreffende plek. Daarvan heeft u ook al het een en ander kunnen zien en lezen in de vorige twee delen. Nu kon ik een keer mee, om eens met eigen ogen de “blauwe schicht”, in actie zien.

Naar de overkant

Allereerst moesten we met een bootje over de plas naar een eilandje roeien. Het eerste stukje trokken we ons even langs een lange lijn van tussen het riet, totdat we het open water bereikt hadden en konden roeien. We waren nog maar net het open water opgevaren, of ineens weerklonk een kakafonie gak… gak… gak…van opvliegende grauwe ganzen boven onze hoofden. Wat een heerlijk vrij gevoel, zo met z’n tweeën in de vroege ochtend midden op het water, omzoomd door dichtbegroeide eilandjes.Vanuit de boot hadden we een schitterend uitzicht over de grote plas.

 

 

 

 

 

 

 

In de schuilhut  

Eenmaal aan de overkant werden de fotospullen op het droge gebracht en begon de tocht naar de schuilhut. Daar installeerden we ons zo comfortabel als enigszins mogelijk was, achter onze camera’s. Aan de overkant was het hol en niet ver van de kant een aanvliegstok. Van onze kant was alles in gereedheid, we waren er klaar voor, de ijsvogel mocht komen. Nu begon het wachten, want de vogel zou vandaag steeds – met een tussenpose van zo’n twintig minuten – het hol bezoeken om te voeren.

 

Aanvliegroute

Ton had vanaf zijn plek een goed zicht op de aanvliegroute van de ijsvogels. Niet ver van de kant had Ton een aanvliegstok geplaatst, waarop eigenlijk alleen maar het vrouwtje ging zitten. Het mannetje vloog – zoals hij steeds had gedaan – regelrecht het hol binnen, dus bleek het onmogelijk om hem te fotograferen. Dus richtte ik al mijn aandacht op het vrouwtje. Niet op de aanvliegstok, maar meer naar de overkant, want daar ging ze op een tak tussen het struweel zitten. En… zo had ik haar heel mooi in de lens, de lange snavel gevuld met een flink formaat vis.

Geduld… en nog eens geduld

Wat is zo’n vogel toch ontzettend schuw, bij het minste geringste geluid of beweging, vloog ze door en ging een eindje verderop zitten. Geduld… en nog eens geduld en daarbij steeds alert blijven, anders is de vogel – letterlijk en figuurlijk – alweer gevlogen. Ja, en dan maar weer zo’n slordige twintig minuten wachten!

 

 

 

 

 

Oude tijden

Als er een tijdje niets te zien was, konden we gezellig even bijkletsen. Dan kwamen ‘oude tijden’ weer tot leven, dan passeerden diverse jacht- en stropersverhalen de revue. Wat wil je… als je zo’n 45 jaar lang – beroepshalve – door de bossen en heidevelden van de Veluwezoom heb gezworven. Nou… en Ton is een gezellige prater, dus vloog de tijd ongemerkt voorbij. Ondertussen vlogen libelle’s af en aan, vooral de blauwe keizerlibelle zweefde regelmatig als een ‘blauwe schicht’ voor onze lens. Een lastige klant om vast te leggen op de gevoelige plaat.

Toilet maken

Zo rijgen de uren zich aaneen, en na de koffiepauze van daarstraks, is het inmiddels ‘schafttijd’, dus tijd voor de broodjes ham/kaas en een stevige bak leut. Ton vraagt of ik genoeg ‘proviand’ heb meegenomen, want voorlopig blijven we nog wel even zitten. We hadden trouwens gehoopt, dat vandaag de jongen uit zouden vliegen, maar helaas. Wel bleven de oudervogels steeds wat langer weg en ging het vrouwtje soms uitgebreid toilet zitten maken.(zie foto’s onder).

Roepende ijsvogel

Dan worden de veren stuk voor stuk onderhanden genomen, en is het een happen en strijken van jewelste. Op een gegeven moment kijkt ze heel schuw naarboven, ik kan niet zien wat daar is, maar ze wipt onrustig heen en weer. Dan opeens roept ze blijkbaar naar haar jongen of haar partner, dat kan ik niet beoordelen.

Witte braakbal

Ondertussen zijn we al vanaf vanmorgen zeven uur in de weer en is het inmiddels twee uur in de namiddag. We besluiten nog even te wachten. Mijn blik gaat weer naar het struweel, een beetje schuin naar links aan de overkant. Ik wil ook graag een stukje van het ijsvogel-gebeuren filmen. Daar ergens zit inmiddels weer het vrouwtje toilet te maken, even lijkt wel of ze moet kokhalzen. De snavel gaat al wijder en wijder open, en plotsklaps schiet er een flinke witte braakbal naar buiten. Bijna tegelijkertijd spuit ze een flinke straal poep naar achter en vliegt ze weg. Half drie is het, en mijn rug is net een plank, want je zit natuurlijk veel en vaak ‘gespannen’ op het puntje van je stoel. Want… dat voeren gaat met een snelheid, dat wil je niet weten, en weg zijn ze weer.

We besluiten om er een punt achter te zetten, de fotospullen worden ingepakt. De boot weer ‘vaar-klaar’ gemaakt en de terugreis aanvaard. De urenlange ‘aanzit’, heeft ons een ‘weitas’ vol aan prachtige opnamen bezorgd, van een weliswaar klein, maar ‘schitterend’ vogeltje!.

Waarde vriend Ton, bij deze wil ik je nogmaals hartelijk bedanken, dat je me een kijkje gunde in het domein van deze prachtige IJsvogel of zoals de Engelsen hem zo mooi “Kingfisher” oftewel “Koningsvisser” noemen! En… natuurlijk zijn we zeer benieuwd naar het uitvliegen van de jongen!

Lees ook: Wederwaardigheden rondom IJsvogelpaartje – Deel 4 – Slot

 

Bekijk ook het filmpje: