Bronst in de regen
De afgelopen week was het echt bar en boos, regen, regen en nog eens regen. En… dan wordt er vaak gezegd, dat het met regenweer eigenlijk niets is, voor wat de bronst van de edelherten betreft. Nou… wat het dan ook wezen moge, het is dit jaar wel een beetje tam, als ik het heel voorzichtig mag zeggen. Aan het publiek zal het niet liggen, kijk maar op de Wildbaanweg in het Park de Hoge Veluwe. En ook wij trekken er regelmatig op uit, om er maar niets van te missen.
Het plaatshert op de Wildbaanweg laat duidelijk van zich horen – Foto: ©Louis Fraanje
Geen ander in de buurt
Op een avond stond het echt pijpenstelen te regenen, en… wat denk je? We hebben – ondanks de regen – toch nog een mooie avond gehad en ook nog hele aardige foto’s kunnen maken. De 18-ender aan de Wildbaanweg, die een stuk uit zijn kroon is kwijtgeraakt tijdens een bronstgevecht, liet duidelijk van zich horen. Maar geen andere rivaal kwam bij hem in de buurt, hij had deze avond het recht alleen. Ook de hindes vonden het wel best zo, lekker rustig en het regent toch, dus maak je maar niet druk, zullen ze wel gedacht hebben.
Hoe hij z’n vrouwtjes af en toe ook probeert te verleiden, het mag niet baten – Foto: ©Louis Fraanje
Niet bereidwillig
Hoewel de regen maar bleef aanhouden, trok het plaatshert regelmatig langs zijn dames, maar de bereidwilligheid was ver te zoeken. Hoe hij ze af en toe ook probeerde te verleiden, het mocht niet baten. Als hij dan weer dacht, dat hij een tochtig geurtje in zijn neus had opgevangen, rende hij er al burlend op af. De meeste keren voor niets.
Even later zien we hem, in de stromende regen, achter een oude vliegden zich afreageren in de heide. Hij besproeit zich nog eens extra met urine etc. om toch maar zoveel mogelijk zijn aanwezigheid als plaatshert tegenover zijn rivalen, te benadrukken. Dat is in het filmpje, wat ik ervan maakte goed zichtbaar, zie onder aan het artikel.
Al burlend rent hij van hot naar her – Foto: ©Louis Fraanje
Niet onder de indruk
Ja, je kunt als edelhertenman net zo hard roepen als je wilt, maar de vrouwen maken ook hier “de dienst” uit. Het burlen is dan ook alleen maar om de andere mannen op afstand te houden. De vrouwen raken daar echt niet van onder de indruk. Zij geven als antwoord, hoogstens een zacht bromgeluid, dat ongeveer klinkt als “ahummm.. ahummm…”. Ik denk dat veel mannen dit wel herkennen. Toch is… en blijft het een imposant gezicht, als de 18-ender aan de bosrand blijft staan en onze richting opkijkt.
Een imposant gezicht, deze 18-ender aan de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Zwijnen in het vizier
Inmiddels is het opgehouden met regenen, maar… toch blijf ik mij afvragen, hoe of het nou komt dat de hertenbronst wel minder fel lijkt dan voorgaande jaren. Als ik zo sta te prakkezeren, trekt Fransien me aan mijn arm en fluistert: “Zwijnen, daar rechts vanaf de wildweide, het is een zeug met overlopers!” Tegelijkertijd dat ik de dieren, die nu heide op komen hollen, in mijn vizier(telelens) heb, realiseer ik me, dat zij misschien wel het antwoord op mijn vraag zouden kunnen zijn.
Ineens zagen we vijf overlopers, die vanaf de wildweide, de heide op kwamen hollen – Foto: ©Louis Fraanje
Steeds meer zwijnen
Want hoe je het ook wendt of keert, zij maaien(smullen) wel dagelijks ook een groot deel van de appeltjes en brokjes voor de neus van de herten weg. Niet dat wij dat nou zo ontzettend erg vinden, want ook de zwijnen verdienen een plekje in de Veluwse natuur. Tegelijkertijd moet ik er wel bij zeggen, dat het er steeds meer worden. Zag je een aantal jaren geleden nog maar sporadisch een zwijn op de Wildbaanweg en elders in het Park, nu is dat wel even anders.
Sowieso zien we deze trend ook in andere gebieden op de Veluwe, er zijn gewoonweg erg veel zwijnen. Om deze hoge stand te reduceren, rust er een zware taak op de wildbeheerder(jager) van nu. Want… mede door de bemoeienis van vele zogenaamde “deskundigen”, is het anno 2015 voor hem een bijna onmogelijke taak geworden!
Tijdens het smullen, kijkt het zwijn zo af en toe op van tussen de bloeiende heidestruiken – Foto: ©Louis Fraanje
Kop net boven de heide
Het is toch een heel ander gezicht, zo’n zwijn wat met haar kop net boven de heide uitkomt. Wat minder imposant misschien dan zo’n majestueuze geweidrager, maar het heeft ook wel wat! Ze schrokken ook heel wat naar binnen, dat is luid en duidelijk te horen aan het tandengeknars, zowel van de grote als van de kleinere…
De nozems van het bos, noemen wij ze, en dat is eigenlijk misschien wel de beste benaming voor deze vrijbuiters, die zich nergens wat van aan lijken te trekken. Want… hoe meer je denkt te weten over deze dieren, hoe weinig ervan in de praktijk van overblijft! Dat maakt het misschien wel zo interessant voor ons beiden als natuurliefhebbers!
Bekijk ook het filmpje:
