Deze keer was het raak
Het was zondagmiddag 27 september aardig weer, het zonnetje scheen, en geen ‘vuiltje’ aan de lucht. Tenminste, voor wat het weer betrof, op de bronstplek langs de Wildbaanweg was het erg onrustig, zowel bij de herten als bij de mensen. Waarom… zult u zich misschien afvragen? Nou, om de eenvoudige reden, dat Hubertus weer heer en meester was over een roedel hindes, hij was weer ‘plaatshert’. En… dat liet hij duidelijk merken, als een ‘koning’ stapte hij in het rond. Dus nadat hij vrijdagavond was verslagen, was hij nu weer volop in de ‘ring’!
Hubertus als ‘plaatshert’ bij een roedel hindes, voelt zich de ‘koning’ te rijk – Foto: ©Louis Fraanje
Klappen uitdelen
Je kon merken dat de hindes ook wat onrustig waren, iedere keer als Hubertus in de buurt kwam, draaiden ze bevallig met hun achterkant. Er ontstonden kleine knokpartijtjes, waarbij de hindes recht overeind op de achterpoten gingen staan en met hun voorpoten er op los sloegen. Lepelen, noemen de kenners dat, nou… er werden stevige klappen uitgedeeld.
Beide hindes staan recht overeind tegenover elkaar en slaan er stevig op los – Foto: ©Louis Fraanje
Snuiven of flemen
Het leek wel of Hubertus hierdoor werd geprikkeld, want opeens zagen we hem, met meer dan gewone belangstelling achter een hinde aan rennen. Maar… hij kreeg geen kans, ze bleef voor hem uitrennen, week even naar links en dan weer naar rechts, maar probeerde Hubertus voor te blijven. Uiteindelijk gaf hij het – althans… voor dat moment – even op, het is maar een vermoeiende bezigheid als je ‘plaatshert’ bent. Regelmatig ging ook zijn bovenlip omhoog, om te vernemen of er een hinde ‘tochtig'(bereid) was, dat snuiven noemt men ‘flemen’!
Hubertus houdt zijn hindes goed in de gaten – Foto: ©Louis Fraanje
Geen zorgen?
Plotseling, als door een wesp gestoken, rende hij naar een hinde en… voordat zij een goed heenkomen kon zoeken, besprong Hubertus haar. De dekking duurde kort maar hevig, misschien hooguit tien tellen. Maar… als je dan net denkt dat hij het wel weer zal redden, en dat we ons voorlopig geen zorgen hoeven te maken, dan gebeurt er iets. Het zal ook eens niet waar zijn, maar als we nog eens goed om ons heen kijken, nou… dan zien we hem al tussen de laaghangende takken van een dennenboom staan. Het blijkt een zware 20-ender te zijn, die daar van een afstand het hele gebeuren stond te bekijken.
Tussen de laaghangende dennentakken zien we hem staan – Foto: ©Louis Fraanje
Spanning steeg
Oei, oei, dat kon weleens wat gaan worden, dat was echt geen kleine jongen. Rustig kwam hij de ‘bronstarena’ binnenwandelen, en totaal niet onder de indruk van een druk in de weer zijnde Hubertus. Je zag de hindes omkijken en er het hunne van denken. De spanning steeg, zowel in de bronstarena als bij het publiek, want dit ging absoluut op een gevecht uitdraaien, dat was zo klaar als een klontje.
Heel rustig komt de 20-ender de ‘bronstarena’ binnenwandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Alles op alles
Hubertus nam – in eerste instantie – een afwachtende houding aan, blijkbaar twijfelde hij, want hij had natuurlijk allang gemerkt, dat dit geen gemakkelijke klus voor hem ging worden. Maar erg lang hoefde hij niet te wachten, want opeens kwam zijn rivaal op hem afrennen. De koppen gingen naar beneden en als dan de geweien elkaar raken, is het echt goed raak. Hubertus zette nu alles op alles, en constant beukten ze op elkaar in, beide herten wisten van geen ophouden. Ze draaiden rondjes, terwijl ze elkaar niet loslieten en gaven geen duimbreed toe.(Zie foto’s onder).
Het gevecht begint…- Foto: ©Louis Fraanje
Het gevecht in volle gang…- Foto: ©Louis Fraanje
Afnemende krachten
Terwijl wij zo vanaf de wegkant dit spectaculaire gevecht op de gevoelige plaat vast probeerden te leggen, bedacht ik mij voor de zoveelste keer, dat ik dit eigenlijk moest filmen, dat was nog veel mooier. Tenslotte waren ze nog steeds bezig, en kon het ook nog best even duren, maar… vandaag viel de beslissing, dat moge duidelijk zijn. We zagen dat Hubertus zijn krachten aan het afnemen waren, en dat was geen wonder, als je weet wat hij de laatste dagen gepresteerd heeft! Terwijl Hubertus en zijn rivaal zo bezig waren, draaide de filmcamera op volle toeren. Het keiharde zonlicht zou wel geen optimaal resultaat geven, maar dit schitterende duel, dat zich daar vlak voor onze neuzen afspeelde, was het meer dan waard!
De beslissing viel
Er leek geen eind aan dit gevecht te komen, en Hubertus wist zich danig te weren tegen zijn rivaal, maar dan opeens rukte hij zich los, sprong opzij en ging er als een speer vandoor. We zagen hem nog net tussen de bomen van het oude dennenbos verdwijnen. Helaas, het kon ook haast niet anders, hij moest in deze rivaal uiteindelijk wel zijn ‘meerdere’ erkennen. Aan de ene kant was het misschien jammer dat hij verloor, maar aan de andere kant namen wij onze pet af voor Hubertus. Proficiat, jongen je hebt het dit ‘bronstseizoen’ goed gedaan jochie, de bezoekers van de Hoge Veluwe zullen dit niet gauw vergeten!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 22
Bekijk het filmpje maar eens:
