Een ‘geel’ raadsel in het eikenbos
Bij ons voor het huis staan – tussen de andere bomen – een aantal eiken, die hooguit misschien zo’n vijfendertig tot veertig jaar oud zijn. Een eldorado voor vogels van velerlei pluimage, en natuurlijk de eekhoorns niet te vergeten. Maar afgelopen week riep Fransien op een ochtend: “Buiten zit een grote bonte specht op een gezonde eikentak te hakken!”
Nou, dat wilde ik dan ook wel eens even goed bekijken. Dus de camera erbij gepakt en na enig zoeken, zag ik hem zitten. Hij zat aardig hoog, en ik kon hem niet goed vrij voor de lens krijgen, want er bleek helaas net een tak teveel in mijn ‘schootsveld’ te zitten. Toch was ik nieuwsgierig wat die specht daar te zoeken had.
De grote bonte specht op de gezonde eikentak – Foto: ©Louis Fraanje
Nieuwsgierig
Hij hakte er op los, dat het een lieve lust was en hij ging steeds dieper in het hout. Het geklop van de specht op deze vroege ochtend, weerklonk tot ver in de omtrek. We werden steeds nieuwsgieriger, wat hij daar nou te zoeken had. Opeens stopte het geklop en de specht keek – als het ware – een beetje verontwaardigd onze kant uit. Een komisch gezicht is het altijd om te zien, als een specht je dan zo aan kan zitten kijken.
Opeens stopte het hakwerk, en keek de specht ons recht in de ogen – Foto: ©Louis Fraanje
Geen koppijn
Maar… dat duurde niet lang, want er moest gehakt worden, bleek even later. Nog feller en nog sneller leek het hakken te gaan. “Het lijkt wel aangenomen werk”, grapte ik tegen Fransien. Je begrijpt gewoonweg niet, dat zo’n vogel geen pijn in z’n kop krijgt, van al dat meedogenloze hakken op zo’n eikentak. Maar… niks van dat alles, dat zit wel goed in elkaar bij deze vogel. Ten eerste hebben spechten minder hersenvocht dan de mens, daardoor komen hun hersenen niet snel tegen hun schedel aan. Ten tweede is de schedel extra dik en tot slot heeft de specht tussen zijn schedel en snavel een speciale botstructuur met een sponsachtig bindweefsel. Die is erg flexibel en vangt alle klappen op als een stootkussen.
De specht hakte er op los dat het een lieve lust was – Foto: ©Louis Fraanje
Een geel raadsel
Dat hakken gaat zo ontzettend snel, dat je het fotografisch gezien, niet goed vast kunt leggen. Op de foto heb ik geprobeerd om de beweging van de kop enigszins weer te geven. Maar Fransien kwam met een beter advies: “Je kunt dat spektakel daar boven in de boom beter gewoon filmen”. Zo gezegd, zo gedaan en hoewel het uit de hand filmen best wel lastig is, mogen we over het resultaat niet mopperen.
Op het filmpje kwam ook duidelijk naar voren, wat hij nou eigenlijk zocht. Onder de schors, wat dieper in het hout, had hij een kleverig ‘geel’ goedje tevoorschijn getoverd. Voor ons was het te ver weg om goed te kunnen zien wat het nou eigenlijk was. Was dit gewoon het binnenste zachte hout van de eikentak? Of was het iets anders? Of… een beestje ‘larfje’, of… weet ik wat? Wie kan ons uit de droom helpen?
U kunt ons mailen op:
Bekijk ook het filmpje hieronder:
