Wat is wijsheid?
Soms loopt het geluk je zomaar tegemoet, met het ‘geluk’ bedoel ik deze keer een das. We waren aan het struinen geweest en inmiddels weer op de terugweg naar de auto. Daar aangekomen, eerst maar eens een ‘bakkie leut’ nemen, daar knapt een mens van op. Opeens fluistert Louis zachtjes in mijn oor; “Fransien, kijk eens… daar op het bospad, gaat een das!” En… ja hoor, daar sjokte Grimbaart enkele meters van ons dwars over het zandpad. Wat is wijsheid?
Koffie neergezet, Louis pakt zijn grote camera met statief, om de das te fotograferen, maar och… dat wordt helemaal niks, het is veel te dichtbij voor zo’n groot kanon. Ondertussen is de das tussen de struiken verdwenen en horen we hem graven en snuffelen op zoek naar voedsel. Terwijl Louis – nu gewapend met mijn camera – via een grote omtrekkende beweging, de das in beeld probeert te krijgen, houd ik het struikgewas in de gaten.
Ineens zie ik de das tussen het struikgewas – Foto: ©Fransien Fraanje
Op mijn tenen
En… ineens zie ik hem een eindje verderop tussen het struikgewas zitten. Maar… de camera staat eigenlijk te hoog voor zo’n klein ding als ik. Alles gaat nu zo snel in zijn werk, dat er geen tijd is om het statief bij te stellen. Dus probeer ik het op m’n tenen, en me dan zoveel mogelijk uitrekken, dan moet het lukken. En… het lukt, geen wereldplaat, maar toch… hij staat erop. De das wil rechtsomkeert maken, maar hoort dan verderop een krakende tak, en besluit om naar links uit te wijken. Ik probeer hem – moeizaam – te volgen met de camera, en dat valt echt niet mee, maar toch!
Hij wil rechtsomkeert maken, maar dan bedenkt hij zich – Foto: ©Fransien Fraanje
Cruciale moment
De das twijfelt even en gaat dan rustig verder met zijn zoektocht naar voedsel. Hij krabt eens even hier en dan weer daar, maar blijft gewoon in mijn buurt en gaat er niet vandoor. Inmiddels is Louis heel voorzichtig dichterbij gekomen en ziet mij nu op m’n tenen achter de camera staan. Zijn gezicht spreekt ‘boekdelen’ als hij zijn vrouwtje zo ziet stumperen, maar dat interesseert mij weinig op dit cruciale moment. De das gaat voor, en deze kans laat ik me niet voorbij gaan.
Het lijkt erop, dat de das mijn gedachten raadt, want opeens komt hij – al snuffelend – mijn richting uit. Ik doe nog een laatste poging en dan zak ik even later echt door mijn ‘hoeven’, maar… het is gelukt. De das schrikt, en gaat er als een speer vandoor, maar ik heb mijn platen!
De das kwam al snuffelend mijn richting uit – Foto: ©Fransien Fraanje
Heel spektakel
Uitgeput, maar voldaan bekijk ik liggend in het gras de gemaakte ‘kiekjes’, en – gezien de omstandigheden – mag ik zeker niet klagen. Als we samen het hele spektakel nog eens de revue laten passeren, kunnen wij er achteraf gelukkig allebei hard om lachen. Wat een ‘gedoe’ en dat voor die ene das, die vlak voor ons over het bospad wisselde, en… uiteindelijk mij ook zomaar tegemoet kwam wandelen. Dan heb je toch alle ‘geluk’ van de wereld!
