De populieren aan de Veensteeg leggen het loodje
We hebben er al eerder over geschreven, de 900 populieren langs de Veensteeg, het Nieuwe Kanaal en de Kanaalweg in Wageningen, zijn circa 50 tot 60 jaar oud. Het Binnenveld is een open gebied, en langs dit soort stegen horen historisch gezien populieren te staan. Sommigen – waaronder ook ik behoor – noemen deze Binnenveld-entree van Wageningen zelfs de Groene Kathedraal.
De populieren aan de Veensteeg, de ‘Groene Kathedraal’, gezien vanaf de Werftweg – Foto: ©Louis Fraanje
Allemaal omgezaagd
De bomen zijn – gezien hun leeftijd – aan vervanging toe zijn. Normaal gesproken gaan populieren 30 à 40 jaar mee, daarna worden ze instabiel. Dat komt, omdat ze ondiep wortelen”, en deze bomen zijn al ruim 50 jaar oud.
Er is geconstateerd dat ze minder gezond zijn. De brandweer moet ook steeds meer takken weghalen als het heeft gestormd. De populieren zullen uiteindelijk dan toch allemaal omgezaagd worden, aan het einde van dit jaar zal daarmee worden begonnen. Daarna komen er jonge (ander soort) bomen voor terug. Lees meer >> Gezichtsverlies voor de “Peppels” aan de Veensteeg
De Veensteeg aan de zuidkant – Foto: ©Louis Fraanje
De noordkant van de Veensteeg – Foto: © Louis Fraanje
Groene Kathedraal
Maandagmorgen zijn we er nog een keer naartoe gegaan, even lekker wandelen door deze schitterende Kathedraal van populieren. De ochtendnevel hing nog tussen de grote en stoere stammen, en een lekker zonnetje liet haar warme stralen op het asfalt vallen. Eigenlijk leek het wel een beetje op een enorme kerk, waar de zon door de grote hoge ramen naar binnen viel. Het stemde ons een beetje droevig, toen we terug moesten denken aan al die jaren dat we hier vertoefden. Helaas het is niet anders, maar het blijft jammer, volgend jaar zullen we het ‘zonder’ moeten doen.
Nog een laatste wandeling en dan is ook de ‘Groene Kathedraal’ herinnering – Foto: ©Fransien Fraanje
De laatste keer
Straks komen kerels met hun motorzagen, en zullen dan ‘meedogenloos’ de grote stammen één voor één neerhalen. Natuurlijk zijn er allerlei redenen voor aan te voeren, en ook ik begrijp dat ‘veiligheid’ voor alles gaat, maar het blijft knagen. Onder het wandelen vallen regelmatig links en rechts van mij, de bladeren naar beneden. Het is net of ze zeggen: “Och, ook voor ons is het de laatste keer, wij zullen hier geen herfst meer meemaken!”
De bladeren leggen zo een schitterend tapijt van goud-geel in de berm van de Veensteeg. Het zwart-grijze asfalt steekt daar wat hard tegen af, en doet mij denken aan een oude en versleten loper. Het geeft een raar gevoel van binnen, nu ik ongewild ‘afscheid’ moet nemen, en ik straks alleen de Veensteeg nog op mijn foto’s kan bekijken. Dan is ook dit hier allemaal voorbij, en is mijn ‘Groene Kathedraal’ alleen nog maar herinnering. En… zal ik noodgedwongen – op een andere plek van de Vallei of Veluwe – mijn wandeling voort moeten zetten!
In het onderstaande filmpje kunt u deze laatste wandeling door de Veensteeg meebeleven:
