Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Op zoek naar Hubertus
Tjonge, wat een ‘mazzel’ hadden we vandaag. want na die bewuste zondag de 27e september, waarop Hubertus zijn laatste bronstgevecht leverde, hadden we niets meer van hem vernomen. Het leek wel of hij van de aardbodem was verdwenen. De wildste verhalen deden de ronde.
Nu gebeurt zoiets wel vaker na de ‘bronst’, sommige herten zijn dan echt soms gewoon helemaal uit beeld. Ze komen dan vaak laat uit de dekking en dan kan het maanden duren voordat je ze eindelijk een keer te zien krijgt.
Struinen
Ik was in de namiddag nog even het stuk bij de Eikelkamp door gestruind, maar zonder succes. Ja, u leest het goed ‘struinen’, dat is – jammer genoeg – vanaf 1 januari 2016 verboden. Voor de echte natuurliefhebbers onder ons, is dat natuurlijk een ramp, want zo had iedereen op gezette tijden wel zijn ‘stekkie’ op de Hoge Veluwe, dat is straks voorbij.
Niet verwacht
Natuurlijk zal het Park er zijn redenen wel voor hebben, en zullen wij die beslissing ook moeten respecteren, maar leuk is het niet. Zo dat moest er even uit, want die gedachten laten je niet los, en dat heeft natuurlijk ook alles met het hert ‘Hubertus’ te maken. Want juist door het vele ‘struinen’ ontdekten we hem op plaatsen, waar je het niet zou verwachten. Zo ook vanmiddag, de klok wees al aardig richting zessen, dus bijna sluitingstijd en wat denk je… daar stond hij zomaar opeens op een open plek in het bos. Niet zo ver uit zijn buurt liep wat kaalwild, maar die waren rap verdwenen.
Hubertus keurde ons geen blik waardig – Foto: ©Louis Fraanje
Geen blik waardig
Blijkbaar had Hubertus – doordat de dames niet meer zo bereidwillig bleken – zich af moeten reageren op de een of andere boom. Tenminste, er hing een dennentak in zijn gewei, als bewijsstuk hiervan. Toen hij ons ontwaarde bleef hij even staan, maar… hij keurde ons verder geen blik waardig en liep regelrecht naar de bosrand. Waar hij door de knieën ging en op z’n gemakje begon te herkauwen.
Hubertus ligt lekker herkauwend aan de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Grote verantwoording
Wat waren we gelukkig met onze ontmoeting, het legendarische hert ‘Hubertus’ was ‘still alive’! Dit schitterende dier is zo onderhand een wandelende reclame voor het Park de Hoge Veluwe. Een publiekstrekker van de eerste orde, dat beseft men zelf natuurlijk ook heel goed, maar tegelijkertijd geeft het ook een hele grote verantwoording. Want… Hubertus is en blijft natuurlijk een wild dier, die je absoluut niet kunt aaien.
Een bijzonder hert als Hubertus die – als vierjarige 18-ender – de harten heeft gestolen van zovelen, is het waard om wat extra zorg te krijgen. We hopen dan ook, dat men dit legendarische dier, met alle egards zal behandelen, zowel vanuit de kant van de beheerder als van het publiek. Dan kunnen wij nog lang genieten van dit ‘schitterende’ hert!
Goede raad…
Mede daarom blijf ik zeggen:“Houd voldoende afstand van het hert, en ga er niet achter aan lopen jagen om hem bijvoorbeeld met een kleine camera of Iphone van dichtbij op de foto te kunnen zetten. Want… u heeft meerdere malen kunnen lezen en zien, wat voor een kracht een hert als Hubertus heeft, zowel met zijn gewei als in zijn poten. Dus u bent gewaarschuwd! Goede raad is duur, maar op den duur beter voor Hubertus en voor ons allemaal!”
