Een verrassing
Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Het weer nodigde afgelopen dinsdag eigenlijk niet erg uit om het veld in te gaan, donkere wolken trokken langs een grijze lucht. Maar binnen blijven was ook geen optie, zeker niet voor zulke vrijbuiters als wij, dus… de jeep gestart en richting het vrije veld. Uiteindelijk kwamen we dan toch via Otterlo in het Park de Hoge Veluwe terecht. En daar wachtte ons een verrassing, want toen we net goed en wel boerderij ‘De Pampel’ voorbij waren gereden, zagen we voor ons de auto van onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg rijden, en die hadden we al een hele tijd niet gezien of gesproken.
We stopten om even bij te praten, en hoe het vorige week op Texel was geweest etc. Daarover hadden we trouwens ook al iets op ons weblog gepubliceerd, waarbij ik opperde dat er nog een deel zou volgen. Tenslotte kwam natuurlijk het hert Hubertus ter sprake, want zij hadden hem al een hele tijd niet meer waargenomen.
Hubertus en Sint Hubertus
Na wat heen en weer gepraat, besloten we om eens via de Kronkelweg te rijden, op hoop van zegen en ‘wie weet’ wat we nog tegen zouden komen, voordat het donker zou zijn. Florus was al wat vooruit gereden en nog geen vijf minuten later ging de telefoon: “Nou… luitjes, hij staat weer op zijn oude ‘stekkie’, voor het Jachtslot Sint Hubertus”, klonk een vreugdevolle stem van Florus. Even later zagen we hem, vredig grazend op de weide, of hij nooit was weggeweest.
Het legendarische hert “Hubertus” voor het gelijknamige Sint Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Jachtslot of Jachthuis?
Een schitterend gezicht om het legendarische hert ‘Hubertus’ voor het gelijknamige Jachtslot Sint Hubertus te zien staan. Sorry, maar eigenlijk moet ik tegenwoordig ‘Jachthuis Sint Hubertus’ zeggen, nou… voor mij blijft het gewoon ‘Jachtslot’. Bij een robuust en markant gebouw als dit, met zo’n geheel eigen en karakteristieke aanblik, vind ik dat mooier klinken. Maar misschien ben ik wel te ouderwets en romantiseer ik het allemaal teveel? Het zij dan maar zo!
Hubertus zelf zal het een ‘worst’ wezen, hij trekt zijn ‘spoor’ wel door de rijke geschiedenis van Het Nationale Park de Hoge Veluwe, want daar kunnen we niet omheen. Het Park blijft een bijzondere plek in het hart van de Veluwe en natuurlijk in ons eigen hart!
Het legendarische hert Hubertus voor het Jachthuis Sint Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
Uitspoken
Als we zo ‘oog in oog’ met Hubertus staan, of eigenlijk moet ik ‘liggen’ zeggen, want ik ben erbij gaan liggen met mijn camera. Zo laag bij de grond krijg je een mooier beeld van het geheel, want dan komt het hert nog beter en robuuster uit tegen de achtergrond. Terwijl ik zo op de grond lig met mijn camera, kijkt Hubertus mij verbaast en met open mond aan. Hij zal wel bij zichzelf denken; ‘nou… wat die man daarginds verderop allemaal aan het uitspoken is, dat weet ik niet, maar..? Wijselijk kijkt hij dan maar weer voor zich uit, waarbij zijn schitterende gewei nog even prachtig in beeld komt.
Hubertus kijkt heel verbaast naar de fotograaf op de grond – Foto: ©Louis Fraanje
Het schitterende gewei van Hubertus komt hier nu goed tot zijn recht – Foto: ©Louis Fraanje
Voorbijgangers
Terwijl ik zo vanuit deze lage positie probeer om Hubertus ook op film vast te leggen, gebeurt er iets heel erg komisch. Zonder dat ik het in de gaten heb, komen er van rechts ineens een koppeltje kolganzen, met daartussen een brandgans, voor Hubertus langs wandelen. Ik moet mezelf dwingen om niet te lachen, hoewel het hert zich er totaal niets van aantrekt. Hij vindt deze ‘voorbijgangers’ blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld, en dat is ook eigenlijk niet zo verwonderlijk, want deze dieren verblijven hier al heel wat jaren. Achter mij zie ik dat Florus van dit ‘komische’ tafereeltje een mooie foto heeft gemaakt.(Zie onder).
Hubertus trekt zich weinig aan van deze voorbijgangers – Foto: ©Florus van den Berg
Speculeren
Al met al was het toch een leuke verrassing voor ons en voor onze vrienden in het bijzonder. Het maakte deze ‘grijze’ dag dan ook uiteindelijk tot een feestdag. We zijn al weer een beetje aan het speculeren geslagen, voor wat betreft de komende winter. Want… neem nou maar gerust van mij aan, dat een hert als Hubertus op een besneeuwd bospad toch ook een schitterende plaat zou opleveren. We hopen in ieder geval dat het dit keer mag lukken.
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 24
____________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
